Wyrok SN z dnia 11 września 2001 r. sygn. I PKN 634/00

Rażące niedbalstwo jako element ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych (art. 52 § 1 pkt 1 KP), jest postacią winy nieumyślnej, której nasilenie wyraża się w całkowitym ignorowaniu przez pracownika następstw jego działania, jeżeli rodzaj wykonywanych obowiązków lub zajmo­wane stanowisko, nakazują szczególną przezorność i ostrożność w działaniu.

Przewodniczący SSN Zbigniew Myszka

Sędziowie SN: Jadwiga Skibińska-Adamowicz (sprawozdawca), Barbara Wagner

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 11 września 2001 r. sprawy z po­wództwa Zdzisława G. przeciwko „Z.” w R. o przywrócenie do pracy, na skutek kasa­cji strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie z dnia 27 kwietnia 2000 r. [...]

zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że oddalił apelację powoda od wyroku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Rzeszowie z dnia 4 lutego 2000 r. [...] i zniósł wzajemnie między stronami koszty postępowania apelacyjnego i kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Rzeszowie wyrokiem z dnia 4 lutego 2000 r. zasądził od strony pozwanej - przedsiębiorstwa „Z.” w R. kwotę 30.264 zł tytułem odsz­kodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia oraz kwotę 300 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, a także nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 10.088 zł. Ustalił, że powód był za­trudniony w Zakładach Zmechanizowanego Sprzętu Domowego „P.Z.” w R. od 1980 r., najpierw na stanowisku referenta do spraw zaopatrzenia, potem zastępcy dyrekto­ra do spraw handlowych, następnie jako zastępca dyrektora do spraw zaopatrzenia i wreszcie jako dyrektor do spraw zakupów. Od dnia 1 listopada 1997 r. w związku z wydzierżawieniem przez pracodawcę części przedsiębiorstwa spółce o nazwie „Z.

Zakład Produkcji Finalnej” w R. powód stał się pracownikiem tej spółki, w której pełnił funkcję wiceprezesa zarządu zatrudnionego na stanowisku dyrektora do spraw han­dlowych. Od dnia 1 lutego 1999 r. stał się ponownie pracownikiem przedsiębiorstwa „Z.” w R., w którym objął stanowisko pełnomocnika zarządcy do spraw zakupów. Po­wód działał na podstawie udzielonego mu pełnomocnictwa. Obejmowało ono umo­cowanie do dokonywania w imieniu przedsiębiorstwa czynności prawnych nie przekraczających zwykłego zarządu w zakresie składania oświadczeń dotyczących praw i obowiązków. Czynności prawnych obejmujących rozporządzenie prawem, którego wartość przekraczała 5.000 zł lub mogących spowodować powstanie zobowiązań przedsiębiorstwa do świadczeń powyżej tej kwoty, mógł dokonywać łącznie z zarządcą lub z innym pełnomocnikiem. Do obowiązków powoda należały między innymi: nadzór i kontrola nad prawidłowością działania podległych mu komórek organizacyj­nych, organizowanie zakupów materiałów niezbędnych do produkcji i elementów ko­operacyjnych, kontrola nad całokształtem spraw związanych z zawieraniem umów, składanie oświadczeń w imieniu przedsiębiorstwa w zakresie praw i obowiązków w granicach posiadanego pełnomocnictwa. W 1998 r. w pozwanym przedsiębiorstwie zostały podjęte kroki mające na celu zdyscyplinowanie producentów worków do od­kurzaczy, podyktowane tym, że na rynku pojawili się producenci worków złej jakości lub nielegalnie używający znaku „Z.”. Do działań tych strona pozwana zaangażowała rzecznika patentowego Wacława G. W ich wyniku okazało się, że znak towarowy „Z.” nie był chroniony w zakresie worków do odkurzaczy. Dzięki zabiegom rzecznika pa­tentowego, w styczniu 1999 r. znak ten został zgłoszony do rejestru. Działania te umożliwiły również prowadzenie negocjacji i zawarcie umów licencyjnych na używanie znaku towarowego „Z.” z firmami: G. GmbH w Niemczech, z Przedsiębiorstwem Handlowo-Usługowym KM SC w P. oraz z Wytwórnią Wyrobów Papierniczych „W.” SC z siedzibą w W. W pracach tych powód brał udział do końca 1998 r. Dwie z umów licencyjnych dotyczyły udzielenia licencji niewyłącznej i niepełnej oraz upoważnienia do oznaczenia znakiem towarowym worków odkurzaczowych na okres dwóch lat, trzecia zaś - udzielenia licencji i uprawnienia licencjobiorcy do produkcji i oznaczenia znakiem „Z.” worków odkurzaczowych oraz do ich rozprowadzania i re­klamowania. We wszystkich wymienionych umowach były przewidziane stosowne opłaty licencyjne dla strony pozwanej, a ponadto licencjobiorcy zostali zobowiązani do utrzymania wysokiego poziomu jakości worków odkurzaczowych oznaczonych znakiem „Z.” oraz do zawiadomienia licencjodawcy o naruszeniu znaku przez osoby trzecie. Ze strony pozwanego przedsiębiorstwa umowy podpisali dwaj pełnomocnicy: do spraw zakupów - powód Zdzisław G. oraz do spraw technicznych - Zygmunt M.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się