Wyrok SN z dnia 16 maja 2001 r. sygn. I PKN 391/00
Niezgodne z prawem rozwiązanie przez osobę zarządzającą zakładem pracy w imieniu pracodawcy umowy o pracę z pracownikiem naruszającym obowiązki pracownicze, nie stanowi przyczyny usprawiedliwiającej rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy osoby zarządzającej, chyba że działała ona oczywiście samowolnie, rażąco ignorując obowiązujące przepisy prawa pracy.
Przewodniczący SSN Józef lwulski
Sędziowie: SN Zbigniew Myszka (sprawozdawca), SA Kazimierz Josiak
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2001 r. sprawy z powództwa Grzegorza Ś. przeciwko Biuru Studiów Projektów Energetycznych „E.-G." S.A. w G. o odszkodowanie, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 29 grudnia 1999 r. [...]
oddalił kasację i zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 3.000 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach wyrokiem z dnia 29 grudnia 1999 r, po uwzględnieniu apelacji pozwanego co do kosztów, oddalił apelację pozwanego Biura Studiów Projektów Energetycznych „E.-G." S.A. w G. od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia 12 maja 1999 r, zasądzającego na rzecz powoda kwotę 30.338,01 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie z powodem umowy o pracę w trybie art. 52 § 1 pkt 1 KP i zasądził na rzecz powoda kwotę 5.500 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za drugą instancję. W sprawie tej ustalono, że powód zatrudniony na stanowisku prezesa Zarządu strony pozwanej - na podstawie wyników kontroli pracy jednego z działów - rozwiązał z dwoma pracownikami tego działu umowy o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu stosunków pracy z tym trybie. Tymczasem w postępowaniu karnym nie potwierdziły się zarzuty stawiane tym pracownikom, a powód rozwiązując stosunki pracy nie dopełnił obowiązku związkowej konsultacji zamiaru zwolnienia jednego z nich z pracy, a wobec drugiej pracownicy, której stosunek pracy podlegał wzmożonej ochronie z tytułu pełnionej funkcji związkowej, nie zachował trybu określonego w art. 32 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych. W ocenie Sądów meriti powód zajmujący kierownicze stanowisko pracy miał obowiązek reagowania na sygnały o nieprawidłowościach w pracy podległego mu personelu, w tym obowiązek powiadamiania organów ścigania o powziętym podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez pracownika. Działania takie nie stanowią ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych przez powoda, skoro zmierzał on do uchronienia pracodawcy przed niekorzystnymi skutkami ekonomicznymi i nie można przypisać mu umyślności lub kwalifikowanego niedbalstwa w naruszeniu własnych powinności pracowniczych, nawet jeżeli zastosowane wobec pracowników sankcje prawa pracy okazały się nieuzasadnione, a powód zignorował przepisy o udziale związków zawodowych przy podejmowaniu decyzji o zwolnieniach pracowników. Błędne przekonanie powoda o działaniu w interesie pracodawcy wykluczało dopuszczalność stosowania wobec niego szczególnego trybu rozwiązania z nim stosunku pracy na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 KP. W kasacji strona pozwana podniosła zarzuty naruszenia prawa materialnego wskutek błędnej wykładni i niewłaściwego zastosowania art. 52 § 1 pkt 1 KP przez przyjęcie, że powód świadomie ignorując przepisy prawa pracy przy rozwiązywaniu z innymi pracownikami umów o pracę w trybie art. 52 § 1 pkt 1 KP nie naruszył w sposób ciężki i zawiniony obowiązków pracowniczych. W ocenie skarżącej Sąd Apelacyjny naruszył także przepisy art. 328 § 2 i 382 KPC w związku z art. 233 KPC - poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów „wskutek przyjęcia, że łamanie przez powoda przepisów prawa pracy było działaniem w ramach porządku prawnego i zmierzało do ochrony mienia kierowanego przez niego zakładu pracy" Na tych podstawach strona skarżąca domagała się zmiany zaskarżonego wyroku i oddalenia powództwa oraz zasądzenia kosztów procesu „ za trzy instancje", albo uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach. W odpowiedzi na kasację powód wniósł ojej oddalenie i zasądzenie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, argumentując, iż Sądy meriti trafnie przyjęły, iż rodzaj i rozmiar naruszenia przez powoda przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę z podległymi mu pracownikami stosunków pracy w trybie art. 52 KP, nie kwalifikowały zachowania powoda jako ciężkiego naruszenia jego podstawowych obowiązków pracowniczych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
