Wyrok SN z dnia 4 kwietnia 2000 r. sygn. I PKN 565/99
Rozpoczęcie przez pracownika korzystania z udzielonego mu przez pracodawcę urlopu wypoczynkowego jest równoznaczne ze stawianiem się do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności w rozumieniu art. 53 § 3 KP, chyba że nie było podstaw do udzielenia tego urlopu z powodu przedłużającej się niezdolności do pracy.
Przewodniczący SSN Józef Iwulski
Sędziowie SN: Katarzyna Gonera, Walerian Sanetra (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2000 r. sprawy z powództwa Witolda M. przeciwko „P.-M.” Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. o zmianę trybu rozwiązania umowy o pracę, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia 27 maja 1999 r. [...]
oddalił kasację i zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.500 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego i nie obciążył strony pozwanej kosztami postępowania w pozostałym zakresie.
Uzasadnienie
W imieniu pozwanej „P.-M.” Spółki z o.o. w S. wniesiona została kasacja od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia 27 maja 1998 r. [...], którym Sąd ten zmienił wyrok Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Sosnowcu z dnia 30 grudnia 1999 r. [...] i zasądził na rzecz powoda Witolda M. kwotę 10.224,00 zł.
Witold M. domagał się przywrócenia do pracy w pozwanej Spółce. Sąd Pracy oddalił jego powództwo. Powód był zatrudniony w pozwanej Spółce na podstawie umowy o pracę na czas nie określony na stanowisku Prezesa Zarządu - Dyrektora Firmy. W dniu 9 kwietnia 1998 r. został odwołany przez Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników z funkcji prezesa zarządu. Od 24 kwietnia 1998 r. do 22 października 1998 r. przebywał cały czas na zwolnieniu lekarskim. Łączny okres nieprzerwanej niezdolności do pracy z powodu choroby powoda wynosił 182 dni. Na tej podstawie strona pozwana rozwiązała z nim umowę o pracę (art. 53 § 1 pkt 1 lit. b KP). Jeszcze w czasie trwania niezdolności do pracy powód pismem z dnia 14 października 1998 r. zgłosił swą gotowość do pracy w dniu 20 października, z jednoczesnym wnioskiem o udzielenie urlopu wypoczynkowego (w wymiarze 60 dni). Pismem zaś z dnia 16 października 1998 r. sprecyzował swoją propozycję urlopową, wskazując jako datę rozpoczęcia urlopu dzień 23 października 1998 r. Strona pozwana z kolei wyraziła zgodę na udzielenie powodowi urlopu wypoczynkowego od dnia 26 października 1998 r. (w piśmie z dnia 16 października 1998 r.). W odpowiedzi powód pismem z dnia 20 października 1998 r. zwrócił się do pozwanej o udzielenie dnia wolnego od pracy (23 października 1998 r.). Strona pozwana pismem z dnia 21 października 1998 r. (otrzymanym przez powoda w dniu 26 października 1998 r.) rozwiązała z nim umowę o pracę na podstawie art. 53 § 1 KP, podając jako dzień jej rozwiązania 21 października 1998 r. Sąd Pracy uznał, iż art. 53 § 1 pkt 1 lit. b KP stanowi prawidłową podstawę rozwiązania z nim umowy o pracę. Przyjął bowiem, „iż ustalony stan faktyczny sprawy wyczerpuje wszystkie przesłanki tego artykułu”. W szczególności według tego Sądu „niezdolność powoda trwała dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku, gdyż trwała 182 dni. Tym samym uprawniało to pozwaną do rozwiązania z powodem umowy o pracę w 181 dniu, tj. z dniem 21 października 1998 r. W niczym nie zmieniało zaś stanu rzeczy oświadczenie powoda z dnia 14 października 1998 r. o gotowości podjęcia pracy z dniem 20 października 1998 r., albowiem był to jeszcze dzień niezdolności do pracy powoda stwierdzony zwolnieniem lekarskim”.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
