Wyrok SN z dnia 4 kwietnia 2000 r. sygn. I PKN 573/99
Pracodawca nie ma obowiązku wypowiedzenia umowy o pracę, także wtedy, gdy pracownik uważa, że leży to w jego interesie.
Przewodniczący SSN Józef Iwulski
Sędziowie SN: Katarzyna Gonera, Walerian Sanetra (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2000 r. sprawy z powództwa Zofii S. przeciwko Poszukiwaniom Nafty i Gazu J. - Spółce z o.o. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krośnie z dnia 18 czerwca 1999 r. [...]
oddalił kasację.
Uzasadnienie
W imieniu powódki Zofii S. wniesiona została skarga kasacyjna od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krośnie z dnia 18 czerwca 1999 r. [...], którym oddalono jej apelację od wyroku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Jaśle z dnia 12 lutego 1999 r. [...].
Powódka domagała się przywrócenia jej do pracy w Poszukiwaniach Nafty i Gazu Jasło Spółce z o.o. w J. Sąd Rejonowy-Sąd Pracy oddalił jej powództwo. U podstaw jego orzeczenia legły następujące ustalenia. Powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim od dnia 6 listopada 1997 r. do dnia 2 sierpnia 1998 r. Strona pozwana w ramach zwolnień grupowych podjęła decyzję o rozwiązaniu umów o pracę ze wszystkimi osobami pracującymi na stanowiskach sprzątających i dozorcy - portiera. W tym celu wypowiedziała każdemu z tych pracowników umowę o pracę, likwidując jednocześnie w swoim zakładzie wszystkie etaty sprzątających i portierów. W związku z tym, że powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim, pracodawca nie mógł jej wypowiedzieć umowy o pracę. Powódka pozostała więc nadal pracownikiem strony pozwanej. Zostało zawarte również międzyzakładowe porozumienie z MUSI-R. - Oddział J. „o przejęciu z dniem 1 stycznia 1993 r. wszystkich sprzątających i portierów”. Nie objęło ono powódki, albowiem - ponieważ pozostawała ona na zwolnieniu lekarskim - zakład pracy nie mógł rozwiązać z nią stosunku pracy. Strona pozwana realizując zwolnienia grupowe z przyczyn ekonomicznych i organizacyjnych zawarła z zakładowymi organizacjami związkowymi porozumienie, w którym określono zasady postępowania w sprawach dotyczących pracowników objętych zamiarem zwolnienia z pracy, a w szczególności kryteria doboru pracowników do zwolnienia, kolejność i terminy dokonywania wypowiedzeń, a także obowiązki zakładu pracy w zakresie niezbędnym do rozstrzygnięcia innych spraw pracowniczych związanych z zamierzonymi zwolnieniami. Powódka spełniała ustalone kryteria i w związku z tym została wytypowana do zwolnienia. Po powrocie do pracy wręczono jej dnia 6 sierpnia 1998 r. pismo o rozwiązaniu z nią umowy o pracę z zachowaniem sześciomiesięcznego okresu wypowiedzenia, który na prośbę powódki został skrócony do jednego miesiąca (stosunek pracy uległ rozwiązaniu z dniem 30 września 1998 r.) . „Za pozostałą część wypowiedzenia” powódka pobrała należne odszkodowanie, zaś z tytułu zwolnienia grupowego otrzymała stosowną odprawę pieniężną. Opierając się na powyższych ustaleniach Sąd Pracy przyjął, iż postępowanie pozwanego pracodawcy było prawidłowe pod względem formalnym, a wypowiedzenie umowy o pracę było uzasadnione. Nadto Sąd ten zaznaczył, iż powódka była pracownikiem negatywnie ocenianym przez pracodawcę (głównie z uwagi na częste i długotrwałe zwolnienia lekarskie), co w sytuacji trwania zwolnień grupowych i w świetle postanowień porozumienia związkowego, kwalifikowało ją do zwolnienia w pierwszej kolejności.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
