Wyrok SN z dnia 26 stycznia 1999 r. sygn. I PKN 534/97
Określenie stopnia świadomości pracownika w chwili składania przez niego oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy o pracę za porozumieniem stron (art. 82 KC w związku z art. 300 KP) może nastąpić na podstawie innych dowodów niż opinia biegłych (art. 278 § 1 KPC). Takim innym, stosownym dowodem mogą być akta sądowe zawierające orzeczenia oraz opinie lekarskie dotyczące stanu zdrowia psychicznego i fizycznego pracownika wydane w postępowaniu rentowym.
Przewodniczący: SSN Teresa Flemming-Kulesza
Sędziowie SN: Zbigniew Myszka, Barbara Wagner (sprawozdawca
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy w dniu 26 stycznia 1999 r. sprawy z powództwa Mieczysława K. przeciwko Spółdzielni Inwalidów „W.” w D. o ustalenie istnienia stosunku pracy, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku z dnia 29 kwietnia 1997 r. [...]
oddalił kasację.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Bielsku Podlaskim wyrokiem z dnia 30 grudnia 1990 r., sygn. akt IVP 132/96, oddalił powództwo Mieczysława K. o uznanie umowy o pracę zawartej w dniu 6 listopada 1989 r. za umowę bezterminową. Sąd ustalił, że powód był zatrudniony w Spółdzielni Inwalidów „W.” w D. od 6 listopada 1989 r. do 30 czerwca 1990 r. na czas określony, a od 1 lipca 1990 r. na stanowisku tapicera na podstawie umowy o pracę na czas nie określony. W dniu 31 października 1994 r. Mieczysław K. złożył wniosek o rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron w związku z przejściem na rentę. Wniosek zbiegał się w czasie z zaliczeniem powoda do III grupy inwalidzkiej (orzeczenie Obwodowej Komisji do Spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia z dnia 19 września 1994 r.) i przyznaniem renty z tego tytułu. W dniu 1 listopada 1994 r. powód wniósł o zatrudnienie go w Spółdzielni w wymiarze 3/4 czasu pracy obowiązującego na zajmowanym stanowisku tapicera. Od 1 listopada 1994 r. był zatrudniany na podstawie terminowych umów o pracę odnawianych na kolejne okresy: do 31 grudnia 1994 r., od 1 stycznia do 31 marca, od 1 kwietnia do 31 maja, od 1 do 30 czerwca, od 1 lipca do 31 lipca, 1 sierpnia do 31 sierpnia, od 1 do 30 września, od 1 do 31 października, od 1 do 30 listopada i od 1 do 31 grudnia 1995 r., od 1 do 31 stycznia, od 1 do 29 lutego, od 1 do 31 marca, od 1 do 30 kwietnia, od 1 do 31 maja, od 1 do 30 czerwca, od 1 do 14 lipca 1996 r. Po 2 czerwca 1996 r. strony zawarły tylko dwie bezpośrednio po sobie następujące umowy na czas określony. Umowa o pracę z dnia 1 lipca 1996 r. została rozwiązana przez upływ czasu. Powód miał zdolność rozpoznawania swoich czynów. Ukończył szkołę podstawową w S. W 1994 r. został zaliczony do III grupy inwalidów z ogólnego stanu zdrowia, z przeciwwskazaniem do ciężkiej pracy fizycznej w zapyleniu i wilgoci. Upośledzenie umysłowe zostało u niego stwierdzone w lutym 1996 r. W ocenie Sądu powyższe nie daje podstaw do przyjęcia, że w październiku 1994 r. Mieczysław K. nie rozpoznawał znaczenia swojego postępowania. W lutym 1991 r. zdał egzamin na prawo jazdy kategorii B i T. Regres osobowości nastąpił u niego w 1996 r. Nie był i nie jest ubezwłasnowolniony. Żądanie ekwiwalentu za urlop jest bezzasadne, gdyż powód do końca marca 1996 r. wykorzystał 23 dni urlopu w naturze.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
