Wyrok SN z dnia 10 listopada 1999 r. sygn. I PKN 345/99
1. W stanie prawnym obowiązującym przed wejściem w życie przepisów nowelizujących w 1994 r. dział jedenasty Kodeksu pracy (ustawa z dnia 29 września 1994 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw, Dz.U. Nr 113, poz. 547 ze zm.) zmiana w przepisach porozumień płacowych, także niekorzystna dla pracownika, nie wymagała wypowiedzenia warunków płacy, chyba że dotyczyła składników wynagrodzenia wyraźnie wynikających z odrębnych postanowień umowy o pracę.
2. Do układu zbiorowego jako źródła prawa pracy mają zastosowanie ogólne zasady interpretacji norm prawnych; szczególne znaczenie ma jednak wykładnia, skierowana na ustalenie celu, woli i zamiaru stron, które zawarły układ.
Przewodniczący: SSN Barbara Wagner
Sędziowie SN: Andrzej Kijowski, Walerian Sanetra (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 1999 r. sprawy z powództwa Związku Zawodowego Pracowników Ruchu Ciągłego przy Kopalni Węgla Brunatnego „B." w R., działającego na rzecz Juliusza O., Zbigniewa C, Waldemara W. i Zbigniewa Z. przeciwko Kopalni Węgla Brunatnego „B." S.A. w R. o wynagrodzenie za pracę, na skutek kasacji powodów od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 5 lutego 1999 r. [...]
oddalił kasację i zasądził na rzecz strony pozwanej po 250 zł od każdego z powodów tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
W imieniu Juliusza O., Zbigniewa C, Waldemara W. i Zbigniewa Z., wniesiona została kasacja od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 5 lutego 1999 r. [...], którym Sąd ten oddalił ich apelację od wyroku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Bełchatowie z dnia 28 grudnia 1997 r. [...].
Sąd Pracy oddalił powództwo Związku Zawodowego Pracowników Ruchu Ciągłego przy Kopalni Węgla Brunatnego „B." w R., wniesione na rzecz J.O., Z.C., W.W. i Z.Z. o dodatek funkcyjny za okres od kwietnia 1992 r. skierowane przeciwko Kopalni Węgla Brunatnego „B." w R. Powodowie byli zatrudnieni w pozwanej KWB „B." na czas nie określony. Powód Juliusz O., zatrudniony był od 1 października 1982 r. jako starszy dyspozytor. Na dzień 28 lutego 1991 r. jego wynagrodzenie zasadnicze wynosiło 734.000 zł przed denominacją (kat. 15) oraz 42.000 zł dodatku funkcyjnego. Od dnia 1 marca 1991 r. otrzymywał wynagrodzenie zasadnicze w kwocie 1.123.000 zł, przed denominacją (kat. 13). „Angaż" był opatrzony adnotacją że zgodnie z art. 5 ZUZ nie jest to wypowiedzenie zmieniające, zaś pozostałe warunki umowy pozostają bez zmian. W podobnej sytuacji byli pozostali powodowie. Karty ich stanowisk obejmowały podporządkowanie kierowców i operatorów środków transportu oraz sprzętu pomocniczego, oddawanych im do dyspozycji, a także egzekwowanie ich obowiązków. Powodowie nie kierowali bezpośrednio pracownikami, gdyż pracownicy obsługujący sprzęt oddawany im do dyspozycji przez powodów byli podporządkowani organizacyjnie i kadrowo kierownikom swoich macierzystych jednostek, a ich liczba była zmienna. Po 1 marca 1991 r. „angaże" powodów przewidywały tylko wynagrodzenie zasadnicze.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
