Wyrok SN z dnia 7 września 1999 r. sygn. I PKN 246/99
Obowiązek wskazania pracownikowi w oświadczeniu pracodawcy przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie umowy o pracę (art. 30 § 4 KP) dotyczy także wypowiedzenia dokonanego na podstawie ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm.).
Przewodniczący: SSN Walerian Sanetra (sprawozdawca)
Sędziowie: SN Jadwiga Skibińska-Adamowicz, SA Katarzyna Gonera.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 7 września 1999 r. sprawy z powództwa Barbary R.-R. przeciwko Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego „PZL-R." S.A. w R. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie z dnia 11 lutego 1999 r. [...]
zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że oddalił apelację strony pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Rzeszowie z dnia 18 listopada 1998 r. [...]
Uzasadnienie
W imieniu powódki Barbary R.-R. wniesiona została kasacja od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie z dnia 11 lutego 1999 r. [...], którym Sąd ten zmienił - oddalając powództwo - wyrok Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Rzeszowie z dnia 18 listopada 1998 r. [...].
Sąd Pracy przywrócił powódkę Barbarę R.-R. do pracy u strony pozwanej (Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego „PZL-R." S.A. w R.) na dotychczasowych warunkach pracy i płacy. Z ustaleń tego Sądu wynika, że powódka zatrudniona była u strony pozwanej od 15 lutego 1979 r. na stanowisku referenta, od 1 kwietnia 1991 r. na stanowisku starszego referenta do spraw administracji, a następnie starszego referenta prawnego. Od 14 października 1995 r. przebywała na urlopie wychowawczym (do 13 października 1998 r.). Odbyła aplikację radcowską lecz nie przystąpiła do egzaminów. Na początku 1995 r. w sekcji prawnej zatrudnionych było łącznie z powódką6 osób. Dnia 31 sierpnia 1995 r. rozwiązana została umowa z Lesławem S. Do końca sierpnia 1996 r. oba etaty (zwolnione przez powódkę i S.) nie zostały obsadzone, a od 1 września 1996 r. do tej sekcji przeniesiony został z działu RR Tadeusz P. (na czas odbywania aplikacji radcowskiej). W tym czasie pracę Tadeusza P. w dziale RR wykonywać miał jego przełożony. W lutym 1997 r. został zlikwidowany jeden etat w dziale prawnym. Powódka otrzymała wypowiedzenie umowy o pracę w dniu 13 lipca 1998 r., a jako jego przyczynę strona pozwana podała „brak możliwości powrotu do macierzystej jednostki organizacyjnej - po ewentualnym powrocie z urlopu". Ustaliwszy taki stan faktyczny Sąd Pracy uznał, że wypowiedzenie umowy o pracę powódce jest nieuzasadnione. Powołał się przy tym na § 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie urlopów i zasiłków wychowawczych (Dz.U. Nr 60, poz. 277), równocześnie podając, iż na podstawie ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm.), pracodawca może wypowiedzieć umowę o pracę pracownicy korzystającej z urlopu wychowawczego, przy uwzględnieniu przesłanek określonych w art. 41 KP, art. 5 ust. 3 ustawy z 28' grudnia 1989 r. i rozporządzenia Rady Ministrów z 28 maja 1996 r. Sąd Pracy nie podzielił stanowiska strony pozwanej, że w 1997 r. zostało zlikwidowane stanowisko powódki w dziale prawnym, gdyż wówczas nie rozwiązano z powódką umowy o pracę, a przy tym równie dobrze mogło zostać zlikwidowane stanowisko, które pozostało po L.S., które nie było obsadzone od sierpnia 1995 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
