Konsultacja ze związkami zawodowymi w sprawie wypowiedzenia umowy o pracę
Wyrok SN z dnia 20 listopada 1996 r. sygn. I PKN 20/96
Wprawdzie merytoryczna i formalna prawidłowość podejmowania decyzji przez organy związków zawodowych, w tym przyjmowania zawiadomień i wyrażania stanowiska w sprawie zamierzonego przez pracodawcę rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę, nie podlega zasadniczo badaniu w toku postępowania sądowego, lecz dla zapewnienia minimum legalizmu i praworządności w stosunkach pracy nie odnosi się to do kontrolowania przez sąd, czy określona decyzja (oświadczenie woli) pochodzi od organu, który zgodnie z przepisami ustawy i postanowieniami statutu związku zawodowego jest upoważniony do jej podejmowania.
Przewodniczący SSN: Maria Mańkowska
Sędziowie SN: Józef Iwulski, Walerian Sanetra (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 1996 r. sprawy z powództwa Grażyny G. przeciwko Wojewódzkiej Stacji Pogotowia Ratunkowego w J.G. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu z dnia 2 lipca 1996 r. [...]
uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Wojewódzkiemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu do ponownego rozpoznania
Uzasadnienie
Powódka Grażyna G. wniosła pozew przeciwko Wojewódzkiej Stacji Pogotowia Ratunkowego w J.G. o uznanie za bezskuteczne złożonego jej wypowiedzenia umowy o pracę i - ewentualnie - o przywrócenie jej do pracy na poprzednich warunkach. Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 15 marca 1996 r. [...] oddalił powództwo. Sąd ten między innymi ustalił, że praca u strony pozwanej stanowiła dla powódki dodatkowe zatrudnienie. Powódka często spóźniała się na dyżury, przy czym spóźnienia te dochodziły do kilku godzin. Jej spóźnienia były częściowo spowodowane późniejszym niż zaplanowano kończeniem przez nią dyżurów w szpitalu i koniecznością odpoczynku oraz potrzebą odpowiedniego przygotowania się do pełnienia dyżuru w pogotowiu. W trakcie dyżurów w pogotowiu załatwiała swoje sprawy, w związku z czym dochodziło do kilkugodzinnych przerw w jego trwaniu. Po ustaleniu - w uzgodnieniu z powódką- grafiku dyżurów na grudzień 1994 r. wykreśliła się ona z niego, oświadczając, że nie będzie pełniła wymienionych w nim dyżurów. Mając to na względzie strona pozwana w lutym 1995 r. postanowiła wypowiedzieć powódce umowę o pracę. W związku z tym w dniu 16 lutego 1995 r. strona pozwana zwróciła się do jedynego działającego u niej związku zawodowego (Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność”) o zaopiniowanie zamiaru wypowiedzenia powódce umowy o pracę. W chwili wręczania przewodniczącej Komisji Zakładowej pisma o zamiarze wypowiedzenia umowy o pracę oświadczyła ona dyrektorowi pozwanej, że związek nie będzie bronił powódki. W dniu 21 lutego 1995 r. pozwana przesłała listem poleconym powódce wypowiedzenie umowy o pracę. Kierując się powyższymi ustaleniami Sąd Pracy uznał, że strona pozwana nie naruszyła przepisów o wypowiedzeniu umowy o pracę (w szczególności art. 38 § 1 i 2 KP) i w związku z tym powództwo oddalił. W ocenie tego Sądu, skoro w momencie doręczenia Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” zawiadomienia o zamiarze wypowiedzenia powódce umowy o pracę przewodnicząca tej Komisji oświadczyła, że związek nie będzie bronił powódki, to należy uznać, iż nie wnosi on zastrzeżeń wobec zamiaru wypowiedzenia jej umowy o pracę. Tym samym strona pozwana mogła dokonać wypowiedzenia przed upływem pięciodniowego terminu przewidzianego w art. 38 § 2 KP.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
