Wyrok SN z dnia 7 lutego 1996 r., sygn. I PRN 55/95

Zgodnie z art. 241 § k.p.,w brzmieniu obowiązującym przed zmianą przepisów działu jedenastego Kodeksu dokonaną ustawą z dnia 29 września 1994 r. o zmianie ustawy - Kodeks Pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 113, poz 547 ze zm.) w zakładowej umowie zbiorowej możliwe było odstąpienie od zasad wynagradzania ustalonych w układzie zbiorowym pracy, także w zakresie najniższych stawek wynagrodzenia, przez ich modyfikacje na niekorzyść pracowników tylko wówczas, gdy zakład pracy nie posiadał odpowiednich środków finansowych.

Przewodniczący SSN: Józef Iwulski (sprawozdawca),

Sędziowie SN: Kazimierz Jaśkowski, Walerian Sanetra,

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 1996 r., sprawy z powództwa Czesława K. przeciwko Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, Gospodarstwu Rolnemu w B. o wynagrodzenie, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Pracy i Polityki Socjalnej [...] od wyroku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Bartoszycach z dnia 17 czerwca 1993 r. [...]

oddalił rewizję nadzwyczajną .

Uzasadnienie

Powód Czesław K. wniósł m.in. o zasądzenie od pozwanej Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa Oddział Terenowy w O. Gospodarstwo Rolne w B. wyrównania dodatku funkcyjnego, premii oraz dodatku stażowego za okres od 1 stycznia 1991 r. do 30 kwietnia 1993 r. Powód twierdził, że te składniki wynag­rodzenia zostały wypłacone w niewłaściwej wysokości ze względu na „zaniżenie” najniższego wynagrodzenia.

Strona pozwana uznała powództwo.

Wyrokiem z dnia 17 czerwca 1993 r., [...], Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Bartoszycach, poprzestając na uznaniu powództwa, zasądził na rzecz powoda kwotę 57 534 400 zł, tytułem wyrównania wyżej wskazanych składników wynagrodzenia. Wyrok uprawomocnił się bez zaskarżenia.

Od wyroku tego rewizję nadzwyczajną złożył Minister Pracy i Polityki Socjalnej, zarzucając mu rażące naruszenie art. 241§ 6 k.p. w zw. z art. 241 i art. 241 § 1 k.p., art. 241 w związku z art. 241 § 2 k.p. oraz art. 12 ust. 2 Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowych Gospodarstw Rolnych z dnia 30 marca 1989 r., a także art. 3 § 2 k.p.c., art. 213 § 2 k.p.c. i art. 477 § 1 k.p.c. oraz interesu Rze­czypospolitej Polskiej. Minister Pracy (powołując się m.in. na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 września 1983 r., III CRN 188/83) podniósł, że sąd nie jest związany uznaniem pozwu i może na nim poprzestać tylko wtedy, gdy nie budzi ono wątpliwości w okolicznościach sprawy (art. 213 § 2 k.p.c.). Z przedstawionych przez powoda wyliczeń wynikało, że dochodzi on wyrównania wskazanych składników wynagrodzenia, a roszczenie opiera na założeniu, iż jego wynagrodzenie i pochodne od niego składniki powinny odpowiadać minimalnej miesięcznej stawce określonej w § 2 załącznika do Układu Zbiorowego Pracy, jako procent najniższego wynagrodzenia i podlegać automatycznemu podwyższaniu wraz ze wzrostem najniższego wynagrodzenia usta­lanego przez Radę Ministrów, a później przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. Zdaniem Ministra Pracy uznanie powództwa powinno wzbudzić wątpliwości w świetle zakładowej umowy zbiorowej z dnia 28 czerwca 1989 r., a zwłaszcza protokołów dodatkowych nr 6, 7, 8 i 9 do tej umowy. Protokół dodatkowy nr 6, który wszedł w życie w dniu 1 stycznia 1991 r. ustalił dla najniższej kategorii zaszeregowania stawkę miesięcznego wynagrodzenia na 298 000 zł, najniższe wynagrodzenie jako podstawę ustalania wysokości odprawy emerytalnej i kwotę 120 000 zł jako podstawę „pozostałych pochodnych” wynagrodzenia zasadniczego. W protokole dodatkowym nr 7, obowiązującym od dnia 1 marca 1991 r., określono sposób obliczania „pochodnych”, stanowiąc m.in., że dodatek funkcyjny, dodatek stażowy, ekwiwalent za mieszkanie i nagrody jubileuszowe oblicza się biorąc za podstawę kwotę 120 000 zł. Kolejnym protokołem dodatkowym nr 8, który wszedł w życie od dnia 1 stycznia 1992 r. podwyższono do 150 000 zł podstawę obliczania „pozostałych pochodnych” i określono stawkę płacy zasadniczej w najniższej kategorii zaszeregowania na 300 000 zł. W obowiązującym od dnia 1 sierpnia 1992 r. protokole dodatkowym nr 9 ustalono stawkę w najniższej kategorii zaszeregowania na 380 000 zł, pozostawiając bez zmian podstawę obliczania pochodnych składników wynagrodzenia.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się