Uchwała SN z dnia 10 listopada 1995 r., sygn. III CZP 155/95
Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi wierzyciela Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Ch. z udziałem dłużnika Zakładów Obuwia w Ch. na czynności komornika po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Wojewódzki w Lublinie postanowieniem z dnia 11 września 1995 r. II Cz 310/95 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:
„1) Czy umorzenie egzekucji na podstawie art. 63 § 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. – Prawo upadłościowe (j.t. Dz.U. z 1991 r., nr 118, poz. 512) winno być traktowane na równi z przypadkami określonymi w art. 824 § 1 k.p.c., a tym samym obligować komornika do obniżenia ryczałtu kancelaryjnego stosownie do § 30 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 czerwca 1991 r. w sprawie taksy za czynności komorników (Dz.U. nr 62, poz. 264 z późn. zm.)?
2) Czy rodzaj i zakres czynności egzekucyjnych winien mieć wpływ na wysokość ryczałtu kancelaryjnego?”
podjął następującą uchwałę:
Umorzenie postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 63 § 1 prawa upadłościowego przed wyegzekwowaniem choćby części świadczenia, powoduje, że egzekucja jest bezskuteczna w rozumieniu § 30 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 czerwca 1991 r. w sprawie taksy za czynności komorników (Dz.U. nr 62, poz. 264 ze zm.). Wysokość ryczałtu kancelaryjnego ustalona na podstawie tego przepisu nie zależy od rodzaju i zakresu dokonanych czynności egzekucyjnych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
