Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 9 lipca 1992 r., sygn. I PZP 36/92
Sąd Najwyższy przy udziale Prokuratora w Ministerstwie Sprawiedliwości po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 1992 r. wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich, zgłoszonego na podstawie art. 16, ust. 3 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym i skierowanego przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego do rozpoznania przez skład siedmiu sędziów o podjęcie uchwały zawierającej odpowiedź na następujące pytanie prawne:
„Czy okres – w czasie którego urzędnik państwowy otrzymuje wynagrodzenie na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz.U. nr 31, poz. 214 ze zm.), a pracownik samorządowy na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz.U. nr 21, poz. 123 ze zm.) – podlega wliczeniu do okresów pracy wymaganych do nabycia lub zachowania uprawnień pracowniczych oraz do okresów zatrudnienia w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin?”
podjął następującą uchwałę:
Okres – w czasie którego mianowany urzędnik państwowy otrzymuje wynagrodzenie na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz.U. nr 31, poz. 214 ze zm.), a mianowany pracownik samorządowy na podstawie art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz.U. nr 21, poz. 124 ze zm.) – podlega zaliczeniu do okresów pracy wymaganych do nabycia lub zachowania uprawnień pracowniczych oraz do okresów zatrudnienia w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, jeżeli pracownik ten spełnia warunki do nabycia prawa do zasiłku dla bezrobotnych przewidziane w ustawie z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu (Dz.U. nr 106, poz. 457 ze zm.).
Uzasadnienie
I
W uzasadnieniu do przedstawionego zagadnienia prawnego Rzecznik Praw Obywatelskich zwrócił uwagę, że ani ustawa z 16.IX.1982 r. o urzędnikach państwowych, gwarantująca mianowanemu urzędnikowi państwowemu prawo do wynagrodzenia przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy między ustaniem zatrudnienia w likwidowanym urzędzie a podjęciem nowego zatrudnienia, a także w razie rozwiązania stosunku pracy wskutek reorganizacji urzędu połączonej ze zmniejszeniem stanu zatrudnienia, ani też ustawa z 22.III.1990 r. o pracownikach samorządowych gwarantująca mianowanym pracownikom samorządowym zwolnionym z powodu likwidacji lub reorganizacji urzędów gminy lub innych jednostek samorządów terytorialnych, a także mianowanym pracownikom samorządowym, z którymi stosunek pracy ustał w trybie art. 33 ust. 1 tej ustawy, prawo do takiego wynagrodzenia – nie określają charakteru prawnego okresu, w którym pracownik otrzymuje je, ani też nie zawierają przepisów, które przewidywałyby, że okres ten podlega wliczeniu do okresów pracy wymaganych do nabycia lub zachowania uprawnień pracowniczych oraz do okresów zatrudnienia w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
