Wyrok NSA z dnia 28 marca 2023 r., sygn. I OSK 1123/22
Pomoc społeczna
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Siegień Sędziowie: sędzia NSA Marek Stojanowski (spr.) sędzia NSA Jolanta Rudnicka po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 lutego 2022 r., sygn. akt VIII SA/Wa 934/21, w sprawie ze skargi B. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Radomiu z dnia 30 sierpnia 2021 r., nr SKO.ZR.4111.587.1893.2021 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 4 lutego 2022 r., sygn. akt VIII SA/Wa 934/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę B.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Radomiu z dnia 30 sierpnia 2021 r., nr SKO.ZR.4111.587.1893.2021, w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia.
Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Wnioskiem z dnia 14 czerwca 2021 r. B.K. zwróciła się do organu I instancji o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy w związku z opieką nad ojcem T.N. który posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności.
Decyzją z dnia 8 lipca 2021 r., znak: GOPS.8252.35.3.2021, Wójt Gminy K. odmówił wnioskodawczyni przyznania prawa do wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego.
Powyższą decyzję organ oparł na dwóch przesłankach. Po pierwsze organ wskazał, że osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim, a jej małżonek nie legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności – wobec czego zachodzi negatywna przesłanka określona w art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 111 ze zm.; dalej jako "u.ś.r."). Po drugie uznano, że w sprawie zachodzi przesłanka negatywna określona w art. 17 ust. 1b u.ś.r., a mianowicie niepełnosprawność osoby wymagającej opieki nie powstała przed ukończeniem 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25 roku życia. Przy ocenie powyższej przesłanki organ I instancji miał na względzie wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13, w którego skutkiem jest stwierdzenie, że opiekunowie dorosłych osób niepełnosprawnych muszą być przez ustawodawcę traktowani, jako podmioty należące do tej samej klasy co opiekunowie osób u których niepełnosprawność powstała przed 18 rokiem życia. Podkreślono jednak, że skutkiem powyższego wyroku nie jest ani uchylenie art. 17 ust. 1 b u.ś.r., ani uchylenie decyzji przyznających świadczenia, ani wykreowanie prawa do żądania świadczenia dla opiekunów dorosłych osób niepełnosprawnych, jeżeli niepełnosprawność podopiecznych nie powstała w okresie dzieciństwa. Tym samym w ocenie organu I instancji powyższy przepis nadal obowiązuje w obecnym stanie prawnym.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
