Wyrok NSA z dnia 14 marca 2023 r., sygn. III OSK 1949/21
Samorząd terytorialny; Inne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie Sędzia NSA Mirosław Wincenciak Sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Białystok od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 7 sierpnia 2019 r. sygn. akt II SA/Bk 324/19 w sprawie ze skargi Prokuratora Rejonowego Białystok-Północ w Białymstoku na uchwałę Rady Miasta Białystok z dnia 5 listopada 2012 r. nr XXXIV/376/12 w przedmiocie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy Białystok I. uchyla zaskarżony wyrok w części obejmującej § 6 zaskarżonej uchwały i stwierdza nieważność § 6 ust. 1 tej uchwały, a w zakresie jej § 6 ust. 2 skargę oddala, II. w pozostałym zakresie skargę kasacyjną oddala, III. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania sądowego w całości.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 7 sierpnia 2019 r. sygn. akt II SA/Bk 324/19 uwzględnił skargę Prokuratora Rejonowego Białystok-Północ w Białymstoku na uchwałę Rady Miasta Białystok z dnia 5 listopada 2012 r. nr XXXIV/376/12 w przedmiocie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy Białystok i stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej § 5, § 6, § 8 ust. 1, § 11 ust. 1 pkt 2, § 25, § 26 i § 27.
W motywach orzeczenia Sąd pierwszej instancji wskazał, że regulacja § 8 ust. 1 uchwały Rady Miasta Białystok z dnia 5 listopada 2012 r. nr XXXIV/376/12 w przedmiocie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy Białystok (Dz. Urzęd. Woj. Podlaskiego z 2012 r. poz. 3725), zwanej dalej w skrócie uchwałą, istotnie narusza art. 4 ust. 1 i 2 oraz art. 21 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2011 r. Nr 224 poz. 1342 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o ochronie praw lokatorów, jak też art. 32 i 94 Konstytucji RP poprzez wprowadzenie dochodu minimalnego, a więc dodatkowego warunku zawarcia umowy najmu na czas nieoznaczony, którego ustawa nie przewiduje. Wprowadzenie zdolności czynszowej powoduje, iż z prawa uzyskania najmu lokali gminnych na czas nieoznaczony będą mogły skorzystać osoby nie najuboższe, kosztem osób o najniższym dochodzie w rodzinie, z natury rzeczy nieposiadających zdolności zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych we własnym zakresie. Rozwiązanie takie budzi zastrzeżenia z punktu widzenia konstytucyjnej zasady równości obywateli względem prawa i nie może być akceptowane w obowiązującym porządku prawnym, zakładającym konieczność zapewnienia przez wspólnotę gminną określonych potrzeb o charakterze socjalnym.
Wskazano nadto, że decyzja, jaki rodzaj umowy zostanie zawarty (na czas nieoznaczony – jako zasada, na czas oznaczony – jako wyjątek) należy do organu wykonawczego gminy w ramach zadania gospodarowania mieniem komunalnym (art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie u.s.g.). Ustawa nie formułuje dla rady gminy upoważnienia do wskazywania rodzaju umowy jaka może być zawarta, co w istocie ma miejsce przy wprowadzeniu dochodu minimalnego w § 8 ust. 1 zaskarżonej uchwały.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
