Wyrok NSA z dnia 25 maja 2023 r., sygn. II OSK 1818/20
Budowlane prawo
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie: sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz (spr.) sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka Protokolant: starszy asystent sędziego Tomasz Szpojankowski po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 listopada 2019 r. sygn. akt VII SA/Wa 842/19 w sprawie ze skargi J.K. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 20 lutego 2019 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z 7 listopada 2019 r., VII SA/Wa 842/19, oddalił skargę J. K. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego (GINB) z dnia 20 lutego 2019 r. nr [...]w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji.
Zaskarżoną decyzją Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, po rozpatrzeniu odwołania J. K., utrzymał w mocy decyzję Wojewody Lubelskiego z 20 listopada 2018 r. [...] umarzającą postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta Chełma z 1 sierpnia 2016 r. nr [...] zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej A. i R. S. pozwolenia na budowę budynku gospodarczo-garażowego przy ul. [...] w [...]. W uzasadnieniu powyższej decyzji organ odwoławczy stwierdził, że J. K., na którego wniosek wszczęto postępowanie, nie jest stroną, a to obliguje organ do umorzenia postępowania. Organ wskazał, że J. K. nie brał udziału w postępowaniu zwyczajnym, a projekt dotyczy budynku gospodarczo-garażowego z otoczeniem (korekta ukształtowania, utwardzenie wewnętrzne, zieleń, elementy małej architektury - murki terenowe, infrastruktura techniczna). Wnioskodawca swój interes prawny wywodzi z prawa współwłasności działek o nr ew. [...] i [...] ([...] nr [...]). Z projektu zagospodarowania terenu wynika, że działka nr ew. [...] graniczy z działką nr ew. [...], a działka o nr ew. [...] jest od niej oddzielona działką o nr ew. [...]. GINB wyjaśnił, że sam fakt, iż podmiot jest właścicielem, zarządcą lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości sąsiedniej nie jest wystarczający do uznania za stronę. Analiza projektu zagospodarowania terenu wykazała, że budynek o wys. 6,055 m leży 4,52 m od granicy działki nr [...] i 10 m od znajdującego się na niej budynku, a 2 miejsca postojowe ok. 18 m od granicy działki nr [...] i ok. 24 m od znajdującego się na niej budynku. Nieruchomość wnioskodawcy nie znajduje się zatem w obszarze oddziaływania inwestycji, skoro nie ogranicza jej zagospodarowania. Nie przesłania obiektów (istniejących i potencjalnych - § 13 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1422). Wysokość obiektu (6,055 m) i odległość od budynku na działce o nr ew. [...] (10 m) jest większa niż wysokość przesłaniania. Właściciel może wybudować budynek z oknami w stronę działki inwestycyjnej w odległości 4 m. Odległość między budynkami wynosiłaby 8,52 m, a więc więcej, niż wysokość przesłaniania. Nieruchomości J. K. nie znajdują się też w obszarze oddziaływania w rozumieniu § 12, § 19, § 57 (nasłonecznienie pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi), § 60 ust. 1 (nasłonecznienie pokoi mieszkalnych) i § 271 (bezpieczeństwo pożarowe). GINB nie podzielił stanowiska, że wyrok NSA z 15 stycznia 2019 r. II OSK 649/18 potwierdza, iż ww. działki znajdują się w strefie oddziaływania, skoro wydano go w innej sprawie i w trybie ustawy Prawo wodne. Wskazał, że ww. sprawie nie przesądzono, że zmieniono stan wody na gruncie, tylko wskazano na konieczność wyjaśnienia tej kwestii. Organ podkreślił, że projekt zagospodarowania terenu nie przewiduje zmian ukształtowania terenu, stąd J. K. nie może wywodzić interesu prawnego z § 29 rozporządzenia z 12 kwietnia 2002r. Niemniej organ podał, że w wyroku z 12 października 2017 r. II SA/Lu 316/17 WSA w Lublinie przyjął, że "bezspornym jest, że właściciele działki nr [...] zagospodarowując ją w 2010 r. dokonali nawiezienia ziemi w celu wyrównania terenu i użyźnienia działki oraz, że działka nr [...] ma niekorzystne położenie w stosunku do działki nr [...] (położona niżej)". Niekorzystne położenie działki istniało już zatem przed wydaniem decyzji z 1 sierpnia 2016 r., jak i inwestor nie przewidział zmian ukształtowania terenu oraz naturalnego spływu wód.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
