Wyrok NSA z dnia 1 sierpnia 2023 r., sygn. II GSK 1165/22
Ubezpieczenia
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Jyż (spr.) Sędzia NSA Zbigniew Czarnik Sędzia del. WSA Małgorzata Bejgerowska po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 18 lutego 2022 r. sygn. akt III SA/Kr 1448/21 w sprawie ze skargi M. P. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 31 sierpnia 2021 r. nr 384/06/2021/KL w przedmiocie ustalenia obowiązku poniesienia kosztów świadczeń opieki zdrowotnej oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, wyrokiem z dnia 18 lutego 2022 r., uwzględnił skargę M. P. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia w Warszawie z dnia 31 sierpnia 2021 r., w przedmiocie ustalenia obowiązku ponoszenia kosztów udzielonych świadczeń opieki zdrowotnej, uchylając zaskarżoną decyzję oraz umarzając postępowanie administracyjne.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
objętą skargą decyzją Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia w Warszawie, działając na podstawie art. 50 ust. 18 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1398 ze zm., dalej: ustawa o świadczeniach) ustalił obowiązek poniesienia przez skarżącą kosztów świadczeń opieki zdrowotnej udzielonych jej w dniach: od 26 sierpnia 2016 r. do 28 sierpnia 2016 r., pomimo braku prawa do świadczeń opieki zdrowotnej, w wysokości: 633, 42 zł. Organ wskazał, że w wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego ustalono, że skarżąca w wymienionych dniach nie posiadała prawa do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Pomimo braku tego prawa, świadczenia zostały jej udzielone, a Narodowy Fundusz Zdrowia poniósł koszty udzielenia tych świadczeń. Organ wskazał również, że dla wymienionych okresów czasu nie potwierdzono także posiadania przez skarżącą prawa do świadczeń opieki zdrowotnej, o którym mowa w art. 54 ustawy o świadczeniach, tj. potwierdzonego decyzją wójta (burmistrza, prezydenta) gminy właściwej ze względu na miejsce zamieszkania świadczeniobiorcy, ani też uprawnień do świadczeń opieki zdrowotnej w ramach koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Prezes podniósł, że świadczeń udzielono skarżącej, w wyniku złożenia przez nią pisemnych oświadczeń o przysługującym świadczeniobiorcy prawie do świadczeń opieki zdrowotnej.
Sąd I instancji uwzględniając skargę na tą decyzję wskazał, że organ pominął okoliczność, iż zgodnie z art. 50 ust. 20 ustawy o świadczeniach obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., nie wydaje się decyzji, o której mowa w ust. 18 ustawy, jeżeli od dnia, w którym zakończono udzielanie świadczenia opieki zdrowotnej, o którym mowa w ust. 15, upłynęło 5 lat.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
