Wyrok NSA z dnia 25 lipca 2023 r., sygn. II GSK 378/20
Transport; Działalność gospodarcza
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Czarnik Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia del. WSA Marek Sachajko (spr.) Protokolant Anna Zapała po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej S. Sp. z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 grudnia 2019 r. sygn. akt VI SA/Wa 1833/19 w sprawie ze skargi S. Sp. z o.o. w W. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 4 lipca 2019 r. nr BP.501.733.2019.0164.WA7.4733 w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od S. Sp. z o.o. w W. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 1350 (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: WSA, Sąd pierwszej instancji) wyrokiem z 12 grudnia 2019 r., VI SA/Wa 1833/19, w sprawie ze skargi S. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: skarżąca, strona) na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego (dalej: organ) z 4 lipca 2019 r. nr BP.501.733.2019.0164.WA7.4733 w przedmiocie kary pieniężnej oddalił skargę.
Skarżąca złożyła od powyższego wyroku skargę kasacyjną, zaskarżając w całości wyrok. W pkt I petitum skargi kasacyjnej na podstawie art. 174 pkt 2 w zw. z art. 176 § 1 pkt 2 p.p.s.a. zaskarżonemu wyrokowi strona zarzuciła naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy tj.:
1) art. 1 § 1 i 2 p.p.s.a. oraz art. 3 § 1 p.p.s.a. poprzez nienależyte wykonanie obowiązku kontroli w zw. z art. 141 § 4 p.p.s.a. oraz wadliwe uzasadnienie zaskarżonego wyroku, nieodpowiadające wymogom art. 141 § 4 p.p.s.a., polegające na braku rozpoznania i dokonania kompleksowej oceny prawnej podniesionego przez skarżącą w skardze zarzutu iż "krajowy transport drogowy w zakresie przewozu osób samochodem osobowym" (regulowany w art. 4 pkt 1 i art. 5b) nie jest tożsamy z "przewozem okazjonalnym samochodem osobowym" (regulowanym w art. 4 pkt 11 i art. 18 ust. 4b u.t.d.) oraz błędne ustosunkowanie się przez WSA w uzasadnieniu wyroku do zarzutu, iż art. 5b ust. 1, art. 18 ust. 4a i 4b w zw. z art. 4 pkt 11 u.t.d. nie stanowią przepisów technicznych, które nie zostały prawidłowo notyfikowane Komisji Europejskiej w świetle art. 8 ust. 1 dyrektywy 98/34/WE, a więc nie mogą być stosowane wobec jednostek, a także błędne twierdzenie przez WSA w Warszawie w uzasadnieniu wyroku, iż art. 18 ust. 4a i art. 18 ust. 4b u.t.d. nie stanowi naruszenia art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (dalej: u.s.d.g.) oraz art. 22 Konstytucji RP;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
