Wyrok NSA z dnia 17 stycznia 2023 r., sygn. II GSK 842/22
Ruch drogowy; Inne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Sieńczyło-Chlabicz (spr.) Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia del. WSA Marek Krawczak po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Prokuratora Rejonowego w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 9 lutego 2022 r. sygn. akt III SA/Po 1284/21 w sprawie ze skargi Prokuratora Rejonowego w O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile z dnia 29 czerwca 2021 r. nr SKO.4162.772.23.2021.KM w przedmiocie stwierdzenia braku podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji dot. uchylenia decyzji w sprawie zatrzymania prawa jazdy i umorzenia postępowania oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 9 lutego 2022 r., sygn. akt III SA/Po 1284/21, oddalił skargę Prokuratora Rejonowego w O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile z dnia 29 czerwca 2021 r. nr SKO.4162.772.23.2021.KM w przedmiocie stwierdzenia braku podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej uchylenia decyzji w sprawie zatrzymania prawa jazdy i umorzenia postępowania.
Z uzasadnienia wyroku Sądu I instancji wynika, że za podstawę rozstrzygnięcia przyjął on następujące ustalenia:
I
Decyzją z dnia 9 września 2019 r. Starosta O.- po rozpatrzeniu sprawy D. S. dotyczącej zatrzymania prawa jazdy kategorii A,B z uwagi na przekroczenie przez kierującego pojazdem dopuszczalnej prędkości na obszarze zabudowanym o więcej niż 50 km/h - orzekł o zatrzymaniu prawa jazdy na okres 3 miesięcy.
Na skutek odwołania D. S. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Pile decyzją z dnia 2 października 2019 r. uchyliło ww. decyzję Starosty O. i umorzyło postępowanie.
W ocenie organu odwoławczego istnieją niedające się łatwo rozstrzygnąć wątpliwości, co do rzeczywistej prędkości, z jaką poruszał się kierujący pojazdem D.S. Kolegium podało, że policja ustaliła, iż kierujący poruszał się z prędkością 101 km/h. Informacja ta, sporządzona przez policję i przekazana staroście nie wskazuje jednak faktycznej, rzeczywistej prędkości poruszania się, bo nie uwzględnia błędu pomiaru, który zgodnie z § 21 pkt 2 lit. b rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 17 lutego 2014 r. w sprawie wymagań jakim powinny odpowiadać przyrządy do pomiaru prędkości pojazdów w ruchu drogowym, oraz szczegółowego zakresu badań i sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli metrologicznej tych przyrządów pomiarowych, wynosi +/- 3% wartości mierzonej - dla prędkości powyżej 100 km/h. Zdaniem Kolegium, w praktyce oznacza to, że w rozpatrywanym przypadku prędkość mierzona na drodze - w obszarze zabudowanym ustalona na 101 km/h zawiera błąd pomiaru o wartości +/- 3, 03 km/h, czyli zmierzona prędkość mogła wynosić (w zaokrągleniu) od 98 - 104 km/h. W tej sytuacji stwierdzić można jedynie, że nastąpiło przekroczenie dopuszczalnej prędkości o wartości od 48 do 54 km/h przy jednoczesnym braku jednoznacznej pewności, jaką dokładnie wartość miało owo przekroczenie. Mając to na uwadze, w ocenie Kolegium, niezasadne było wydawanie decyzji w oparciu o normę art. 102 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz.U. z 2019 r. poz. 341 ze zm.; dalej: ustawa o kierujących pojazdami lub u.k.p.).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
