Wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2023 r., sygn. III FSK 649/22
Zakup sprzętu standardowego, który ułatwia wykonywanie obowiązków pracowniczych osobie niepełnosprawnej, może być zaliczany do kosztów rehabilitacji zawodowej i finansowany ze środków funduszu rehabilitacji. Przepisy prawa nie ograniczają tych środków jedynie do zakupu specjalistycznego sprzętu dedykowanego wyłącznie dla pracowników niepełnosprawnych.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Sędzia WSA (del) Paweł Dąbek, , po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "S." K.S., Z.S. sp.j. z siedzibą w Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 9 marca 2022 r. sygn. akt I SA/Łd 28/22 w sprawie ze skargi "S." K.S., Z.S. sp.j. z siedzibą w Z. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 4 listopada 2021 r. nr 1001-IEW-2.4071.7.2021.6.U71.PM w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o pomocy de minimis 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości; 2) uchyla w całości zaskarżone postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z 4 listopada 2021 r. nr 1001-IEW-2.4071.7.2021.6.U71.PM; 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi na rzecz "S." K.S., Z.S. sp.j. z siedzibą w Z. kwotę 660 (słownie: sześćset sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 9 marca 2022 r. sygn. akt I SA/Łd 28/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę "S" K.S., Z.S. Spółki jawnej (dalej: Spółka lub skarżąca) na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi (dalej: Dyrektor IAS) z dnia 4 listopada 2021 r. w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o udzieleniu pomocy de minimis.
Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny sprawy:
Spółka zwróciła się do Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego (dalej Naczelnik US) z wnioskiem o wydanie zaświadczenia potwierdzającego, że wydatek poniesiony 25 marca 2021 r. w kwocie 57.500,00 zł z tytułu zakupu wózka widłowego stanowi pomoc de minimis. Do wniosku dołączono fakturę pro forma z 25 marca 2021 r., potwierdzenie przelewu z 25 marca 2021 r., oświadczenie o wielkości otrzymanej pomocy de minimis za lata 2019 - 2021, potwierdzenie otwarcia rachunku w Banku Pekao S. A. dla Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz wypełniony formularz informacji przedstawianych przy ubieganiu się o pomoc de minimis.
Postanowieniem z 31 maja 2021 r. Naczelnik US, na podstawie art. 306c w zw. z art. 217 i art. 219 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020, poz. 1325 ze zm.; dalej O.p.), odmówił wydania zaświadczenia. Organ powołał się na art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 573 ze zm.; dalej: ustawa o rehabilitacji) oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1023; dalej: rozporządzenie w sprawie ZFRON). Stwierdził, że zakup wózka widłowego nie może zostać uznany za wydatek służący rehabilitacji zawodowej rozumianej jako wyposażenie stanowiska pracy oraz przystosowanie jego otoczenia do potrzeb osób niepełnosprawnych. Naczelnik US wskazał, że przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest odzysk surowców z materiałów segregowanych. Uznał, że chociaż według wyjaśnień Spółki nabyty pojazd ma służyć przystosowaniu stanowiska pracy do potrzeb pracownika zatrudnionego jako belowacz, do obowiązków którego należy m.in.: sortowanie towarów, przenoszenie i układanie na paletach i zakup wózka widłowego, spowodował wyeliminowanie wysiłku fizycznego oraz podniesienie ergonomii stanowiska, dzięki czemu nastąpiła poprawa jakości i warunków pracy niepełnosprawnego pracownika, to jednak jest to niewystarczające, aby uznać zakup wózka widłowego za wyposażenie stanowiska pracy i przystosowanie jego otoczenia do potrzeb osoby niepełnosprawnej. Wybrany sprzęt ma bowiem charakter standardowy, o wyposażeniu porównywalnym do innych pojazdów tego typu. Zmniejszenie wysiłku fizycznego podnosi jedynie, w ocenie organu, komfort wykonywania zleconych czynności, co w takim samym stopniu dotyczyłoby także pracownika pełnosprawnego realizującego analogiczne zadania. Dokonana inwestycja ma więc charakter uniwersalny, która w równym i identycznym stopniu może służyć zarówno pracownikom pełnosprawnym jak i niepełnosprawnym. Naczelnik US podkreślił, że Spółka nie wykazała, aby wózek widłowy posiadał jakieś szczególne, ponadstandardowe i dodatkowe przystosowanie do potrzeb osoby niepełnosprawnej, które umożliwiałoby zmniejszenie jej ograniczeń zawodowych i powodowało wykonywanie pracy w sposób odmienny od pracownika pełnosprawnego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
