Wyrok NSA z dnia 11 stycznia 2023 r., sygn. I FSK 1121/19
Podatkowe postępowanie
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (spr.), Sędzia NSA Artur Mudrecki, po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 lutego 2019 r. sygn. akt I SA/Po 993/18 w sprawie ze skargi R.Ł. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 października 2018 r. nr 3001-IEW3.7010.26.2018 w przedmiocie zaliczenia wpłaty na poczet zaległości z tytułu podatku od towarów i usług za miesiące styczeń i listopad 2011 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
1. Zaskarżonym wyrokiem z 14 lutego 2019 r., sygn. akt I SA/Po 993/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) oraz art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.), dalej "P.p.s.a.", uwzględnił skargę R.Ł. (dalej "Strona" lub "Skarżący") na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu (dalej "organ odwoławczy" lub "organ") z 8 października 2018 r. w przedmiocie zaliczenia wpłaty na poczet zaległości z tytułu podatku od towarów i usług za styczeń i listopad 2011 r. i uchylił zaskarżone postanowienie wraz z poprzedzającym je postanowieniem Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. z 12 lipca 2018 r.
Sąd pierwszej instancji - po pierwsze - wskazał na okoliczność związania wyrokiem z 7 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/Po 1109/17, który to wyrok - w części, w jakiej uchyla decyzję organu z 30 sierpnia 2017 r. w zakresie dotyczącym określenia Skarżącemu wysokości zobowiązania podatkowego za styczeń 2011 r. - nie został zaskarżony skargą kasacyjną, a zatem jest prawomocny. Treść tego orzeczenia wskazuje okoliczności, które organ podatkowy winien uwzględnić przy określaniu wysokości zobowiązania podatkowego Skarżącego za styczeń 2011 r., a zatem ma wpływ na rozliczenie dokonanej przez niego 27 października 2017 r. wpłaty kwoty 200.000 zł tytułem tego zobowiązania. Z tego względu Sąd stwierdził, że w sprawie doszło do naruszenia przez organy obu instancji przepisów art. 62 § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.), dalej "O.p.", gdyż wadliwie ustalono istnienie oraz wysokość zaległości podatkowych Strony za wskazane miesiące.
Po drugie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uznał, że organy podatkowe obu instancji nie wykazały, by w sprawie istniały podstawy do niezastosowania art. 24 ust. 5 w zw. z art. 24 ust. 6 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 720, ze zm.), dalej "u.k.s.", tj. nieuwzględnienia przy zaliczaniu wpłaty tzw. okresów bezodsetkowych. Pomimo bowiem przedstawienia w uzasadnieniach obu rozstrzygnięć zestawienia podjętych w postępowaniu wymiarowym czynności, organy nie wyjaśniły, które z tych czynności miały na tyle kluczowe znaczenie dla wyjaśnienia sprawy, że wymagały istotnego przekroczenia terminu, o którym mowa w art. 24 ust. 5 u.k.s. Zdaniem Sądu część z tych czynności nie miała charakteru wyjaśniającego, a jedynie materialno-techniczny, a ponadto stwierdzone odstępy czasowe pomiędzy podejmowanymi czynnościami wskazują na przewlekłość działań organu podatkowego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
