Wyrok NSA z dnia 30 listopada 2022 r., sygn. II GSK 1090/19
Transport
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Rysz (spr.) Sędzia NSA Cezary Pryca Sędzia NSA Wojciech Kręcisz po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej S. w J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 marca 2019 r. sygn. akt VI SA/Wa 2055/18 w sprawie ze skargi S. w J. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 10 sierpnia 2018 r. nr BP.702.1325.2018.1235.PLD.4553 w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd po drodze krajowej bez uiszczenia opłaty elektronicznej 1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od S. w J. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 7 marca 2019 r., sygn. akt VI SA/Wa 2055/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej zwany "WSA" lub "Sądem I instancji") oddalił skargę S. z siedzibą w J. (dalej zwane również "skarżącym") na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego (dalej zwanego "GITD") z 10 sierpnia 2018 r., nr BP.702.1325.2018.1235.PLD.4553, w przedmiocie kary pieniężnej.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożyło Stowarzyszenie zaskarżając ten wyrok w całości i wniosło o jego uchylenie i przekazanie sprawy WSA w Warszawie do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania, zgodnie z obowiązującymi przepisami, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
Zaskarżonemu orzeczeniu, na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (obecnie tekst jedn. Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej zwanej "p.p.s.a."), skarżący zarzucił naruszenie:
1. prawa materialnego, tj. art. 189f § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 2096; dalej zwanej "k.p.a."), przez jego niewłaściwe zastosowanie, polegające na rozpatrzeniu argumentów skarżącego, przemawiających za odstąpieniem od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej, wyłącznie przez pryzmat przepisów ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 2068; dalej zwanej "u.d.p."), co doprowadziło do uznania argumentacji skarżącego za nieprzekonującą, gdy tymczasem należało zastosować kryteria "znikomej wagi naruszenia prawa" i "zaprzestania naruszania prawa", przewidziane art. 189f§ 1 pkt 1 k.p.a.;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
