Wyrok NSA z dnia 1 grudnia 2022 r., sygn. III FSK 2166/21
Podatek od nieruchomości
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Anna Dalkowska (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek, po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 grudnia 2019 r. sygn. akt I SA/Łd 1146/17 w sprawie ze skargi D. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławcze w Łodzi z dnia 11 października 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2017 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.
1.1. Wyrokiem z dnia 5 grudnia 2019, sygn. akt I SA/Łd 1146/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w sprawie ze skargi D. A. (dalej: "Skarżąca", "Strona") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia 11 października 2017 r. w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2017 r. oddalił skargę.
1.2. Decyzją z 10 sierpnia 2017 r. Prezydent Miasta L. ustalił wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od przedmiotowej nieruchomości w kwocie 4.616 zł, opodatkowując 818 m2 powierzchni gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, 131,50 m2 powierzchni użytkowej budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz 65,50 m2 powierzchni użytkowej budynków pozostałych, a także budowle o wartości 20 467 zł. Po rozpoznaniu odwołania od powyższego rozstrzygnięcia opisaną na wstępie decyzją z 11 października 2017 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Zdaniem organu przedmiotowa nieruchomość gruntowa wraz ze znajdującym się na gruncie budynkiem handlowo-usługowym jest związana z prowadzeniem działalności gospodarczej skarżącej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 716, dalej: "u.p.o.l."). Na powyższe rozstrzygnięcie skarżąca wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.
Sąd pierwszej instancji oddalił skargę. W uzasadnieniu wyroku wskazano, że organy prawidłowo opodatkowały całą powierzchnię działki stawką podwyższoną. Działka ta nie została kupiona na cele osobiste, pozagospodarcze skarżącej, ale właśnie na potrzeby związane z tą działalnością, co wynika choćby z treści umowy zakupu, z faktu wskazania adresu działki jako miejsca prowadzenia działalności gospodarczej i z faktu rzeczywistego przeniesienia na tę działkę aktywności gospodarczej skarżącej, o czym świadczy rozbudowa budynku usługowego i faktyczne zajęcie na potrzeby działalności pierwszego piętra budynku. Sąd pierwszej instancji w pełni zaakceptował stanowisko organów obu instancji, co do zakwalifikowania całości gruntów o powierzchni 818 m2 jako gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Znajduje ono uzasadnienie w treści art. 1a ust.1 pkt 3 u.p.o.l., zgodnie z którym przesłanką takiej kwalifikacji jest posiadanie gruntów przez przedsiębiorcę. Skarżąca nie wykazała, że jakąś część tej działki przeznaczyła na osobiste potrzeby niezwiązane z działalnością gospodarczą.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
