Wyrok NSA z dnia 21 stycznia 2022 r., sygn. I FSK 1354/18
1. Na podstawie art. 141 § 4 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi można kwestionować kompletność elementów uzasadnienia, a nie jego prawidłowość merytoryczną.
2. Ani organ, ani sądy administracyjne nie są związane ustaleniami postępowania przygotowawczego, albowiem zupełnie inne cele przyświecają postępowaniu karnemu, a inne podatkowemu, co oznacza, że organ uprawniony jest do własnej analizy dowodów zebranych w sprawie i dokonania w ramach zasady, o której mowa w art. 191 Ordynacji podatkowej, odrębnej oceny zachowania się sprzedawcy i kupującego.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia WSA del. Agnieszka Jakimowicz (spr.), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. [...] Sp.k. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 lipca 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2357/16 w sprawie ze skargi S. [...] Sp.k. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od listopada 2012 r. do stycznia 2014 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od S. [...] Sp.k. z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 12.500 (słownie: dwanaście tysięcy pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 lipca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2357/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę S. [...] sp.k. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 czerwca 2016 r. o nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od listopada 2012 r. do stycznia 2014 r.
Z uzasadnienia powyższego orzeczenia wynika, że Sąd I instancji podzielił stanowisko organów podatkowych, które na podstawie art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a w zw. z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) odmówiły skarżącej spółce prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez [...]. W ocenie tego Sądu, materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje bowiem, że skarżąca spółka nie prowadziła rzeczywistej działalności gospodarczej, a wszystkie transakcje nabycia towarów od ww. firm nie dokumentowały faktycznych zdarzeń gospodarczych. Ze zgromadzonych dowodów wynika, że wystawcy spornych faktur nie mogli nabyć zafakturowanego towaru od swoich dostawców, którzy również nie prowadzili w rzeczywistości działalności gospodarczej. Zakwestionowane faktury miały pusty charakter i wyłącznie uprawdopodobniały przepływ znacznej ilości środków pieniężnych pomiędzy kontrahentami. Sąd I instancji ocenił też, że skarżąca nie przywiązywała wagi do legalności obrotu i nie dokonała należytej weryfikacji kontrahentów, ograniczając się do zawarcia umów handlowych i uzyskania deklaracji podatkowych niektórych kontrahentów, podczas gdy handel złotem jest obwarowany szeregiem obostrzeń ustawowych. W konsekwencji Sąd ocenił, że spółka nie ma podstaw, aby uznać, że działała w dobrej wierze.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
