Wyrok NSA z dnia 22 listopada 2019 r., sygn. I OSK 95/18
Administracyjne postępowanie
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Małgorzata Borowiec sędzia del. WSA Rafał Wolnik Protokolant asystent sędziego Anna Siwonia-Rybak po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2019 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B. S.A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 września 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 286/17 w sprawie ze skargi B. S.A. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 12 września 2017 r., sygn. akt I SA/Wa 286/17 oddalił skargę B. w W. S.A. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego.
W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przyjął następujące okoliczności faktyczne i prawne:
Minister Infrastruktury i Budownictwa decyzją z dnia [...] grudnia 2016 r. utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] stycznia 2016 r. stwierdzającą nieważność orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...] lipca 1955 r. odmawiającego K. i A. małżonkom R. prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. W.. Z uzasadnienia tej decyzji wynika, że Minister Infrastruktury i Budownictwa stwierdził nieważność orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...] lipca 1955 r., uznając, że organ dekretowy nie wykazał, iż dalsze korzystanie z przedmiotowej nieruchomości przez jej dotychczasowych właścicieli nie dało pogodzić się z jej przeznaczeniem ujętym w planie. Podana przez organ dekretowy przyczyna odmownego rozpatrzenia podania o przyznanie własności czasowej stanowi, w ocenie organu nadzoru, rażące naruszenie prawa, czyli art. 7 ust. 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279) w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a., ponieważ organ dekretowy odmówił przyznania wnioskowanego prawa w oderwaniu od założeń planistycznych, powołując się na przeznaczenie nieruchomości pod użyteczność publiczną, którego to przeznaczenia nie przewidywał obowiązujący dla tej nieruchomości plan zagospodarowania przestrzennego. Równocześnie organ nadzoru uznał, że decyzja dekretowa nie wywołała nieodwracalnych skutków prawnych w rozumieniu art. 156 § 2 K.p.a.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
