Wyrok NSA z dnia 10 kwietnia 2019 r., sygn. II FSK 1091/17
Wyjście na jaw określonej okoliczności faktycznej to moment udostępnienia wiedzy o tej okoliczności organowi podatkowemu, a nie moment faktycznego zapoznania się z tą okolicznością przez pracownika organu podatkowego. Przesłanki wznowienia postępowania nie stanowi więc okoliczność, z którą organ podatkowy mógł się zapoznać, ale tego nie uczynił, pominął ją lub zbagatelizował.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Sędzia NSA Jan Grzęda, Sędzia WSA del. Cezary Koziński, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skarg kasacyjnych Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie, M. P., J. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 grudnia 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 2847/15 w sprawie ze skargi M. P., J. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 12 sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010r. 1) oddala obie skargi kasacyjne, 2) odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę M.P. i J.P. i uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie w przedmiocie ustalenia po wznowieniu postępowania wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za rok 2010.
Stan sprawy Sąd przedstawił w sposób następujący:
Prezydent L. decyzją z dnia 4.02.2010 r. ustalił na kwotę 54.955 zł zobowiązanie skarżących w podatku od nieruchomości za rok 2010 od gruntów i budynków położonych przy ul. P. [...] w L. Postanowieniem z dnia 11.12.2013 r. z urzędu wznowił postępowanie w tej sprawie, uznając, że wyniki przeprowadzonej w 2013 r. kontroli prawidłowości składanych przez skarżących informacji o nieruchomościach stanowią podstawę wznowieniową, określoną w art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, dalej: O.p.). Po stwierdzeniu, że skarżący nieprawidłowo deklarowali powierzchnie użytkowe budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych i niewykazywali wartości związanych z tą działalnością budowli, decyzją z dnia 17.02.2014 r. uchylił w całości swą ostateczną decyzję z dnia 4.02.2010 r. i wysokość zobowiązania podatkowego skarżących ustalił na kwotę 101.486 zł.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
