Wyrok NSA z dnia 5 lipca 2018 r., sygn. II OSK 2003/16
Administracyjne postępowanie
Dnia 5 lipca 2018 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędziowie sędzia NSA Barbara Adamiak /spr./ sędzia del. WSA Sławomir Pauter Protokolant starszy asystent sędziego Ewa Dubiel po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2018 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Y. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 3284/15 w sprawie ze skargi Y. R. na postanowienie Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym wyrokiem z 18 kwietnia 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 3284/15 oddalił skargę Y. R. na postanowienie Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] sierpnia 2015 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.
Wyrok zapadł w następującym stanie sprawy:
Komendant Główny Straży Granicznej postanowieniem z [...] sierpnia 2015 r. nr [...] odmówił skarżącemu przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Komendanta Placówki Straży Granicznej w Terespolu z [...] kwietnia 2015 r. w przedmiocie odmowy wjazdu na granicy oraz stwierdził bezskuteczność odwołania z powodu uchybienia terminu do jego wniesienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że w zaskarżonym postanowieniu prawidłowo organ uznał, że w rozpoznawanej sprawie okoliczności, które mogłyby świadczyć o braku winy skarżącego, nie wystąpiły. Zgodnie z art. 27 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r. (Dz. U. Nr 78 poz. 483) w Rzeczypospolitej Polskiej językiem urzędowym jest język polski. W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (t.j. Dz.U z 2011 r. Nr 43, poz. 224) podmioty wykonujące zadania publiczne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dokonują wszelkich czynności urzędowych oraz składają oświadczenia woli w języku polskim, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Sporządzenie zatem decyzji kierowanej do skarżącego oraz wydanie decyzji w języku polskim było prawidłowe i nie zachodziła potrzeba tłumaczenia decyzji na inny język. Takiego obowiązku nie przewiduje również ustawa o cudzoziemcach. W związku z tym nieznajomość języka polskiego nie może być uznawana za okoliczność dającą podstawy do przywrócenia terminu do dokonania określonej czynności procesowej. Nieznajomość języka polskiego powinna natomiast skłonić skarżącego do skorzystania z pomocy tłumacza. Co więcej, organ zasadnie zarzucił skarżącemu, że jego niestaranność w prowadzeniu własnych spraw przejawiała się w tym, że niezwłocznie nie umocował pełnomocnika do działania z uwagi na nieznajomość języka polskiego. Skarżący zwlekał z ustanowieniem pełnomocnika do dnia 6 lipca 2015 r., twierdząc, że jego "wyszukanie" za pomocą środków komunikacji budziło jego obawy. Ta zwłoka była niczym nieuzasadniona i świadczyła o niedbalstwie strony w prowadzeniu własnych spraw. Zdaniem Sądu niezrozumienie przez skarżącego treści zamieszczonego w decyzji pouczenia w języku polskim, nie można uznać za niezależną od woli strony, niedającą się przezwyciężyć przeszkodę uniemożliwiającą zachowanie terminu. Z akt sprawy niezbicie wynika, że skarżący wraz z decyzją o odmowie wjazdu otrzymał pisemną informację sporządzoną w języku rosyjskim, dotyczącą terminu oraz trybu wniesienia odwołania od tej decyzji, a także sposób uzyskania pomocy prawnej. Z adnotacji zamieszczonych przez funkcjonariusza Straży Granicznej na decyzji organu I instancji oraz na informacji sporządzonej w języku rosyjskim dla cudzoziemców, którzy otrzymali decyzję o odmowie wjazdu wynika, że skarżący "odmówił złożenia podpisu". Ta adnotacja dowodzi, że skarżącemu doręczono tę decyzję (i załączniki) na podstawie art. 39 k.p.a. (za pośrednictwem pracownika organu). Zgodnie bowiem z art. 46 § 2 k.p.a. jeżeli odbierający pismo uchyla się od potwierdzenia doręczenia, doręczający sam stwierdza datę doręczenia oraz wskazuje osobę, która odebrała pismo i przyczynę braku jej podpisu. W tej sytuacji należy przyjąć, ze skarżący otrzymał decyzję wraz z pouczeniem, informację w języku rosyjskim o sposobie i trybie wniesienia odwołania oraz o podmiotach świadczących pomoc prawną na rzecz cudzoziemców. Zdaniem Sądu osoba dbająca należycie o własne interesy powinna mieć świadomość powagi sytuacji w jakiej się znajduje. Elementarna dbałość o własne interesy nakazywała skarżącemu niezwłoczne podjęcie działań w celu uzyskania pomocy tłumacza lub pełnomocnika. Niewątpliwie w rozpoznawanej sprawie skarżący dopuścił się niedbalstwa w prowadzeniu własnych spraw. Zdaniem Sądu I instancji, organ administracyjny prawidłowo przyjął, że skarżący nie uprawdopodobnił braku winy w niezachowaniu terminu do złożenia odwołania, co oznacza, że zarzut skargi dotyczący naruszenia art. 58 § 1 k.p.a. nie jest uzasadniony.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
