Wyrok NSA z dnia 14 września 2018 r., sygn. I FSK 1141/16
Podatek od towarów i usług
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Maja Chodacka, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 14 września 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Gminy O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 marca 2016 r. sygn. akt I SA/Łd 12/16 w sprawie ze skargi Gminy O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. (obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w L.) z dnia 14 października 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za wrzesień 2009 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla zaskarżoną decyzję, 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w L. na rzecz Gminy O. kwotę 4.230 (słownie: cztery tysiące dwieście trzydzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania za obie instancje.
Uzasadnienie
1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 23 marca 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 12/16, oddalił skargę Gminy O. ( dalej: "Gmina" lub "skarżąca") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 14 października 2015 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za wrzesień 2009 r.
2. Z przedstawionego przez Sąd I instancji stanu faktycznego wynikało, że zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w O. z 27 lutego 2015 r. w sprawie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za wrzesień 2009 r. w wysokości 8.548 zł. Organy uznały bowiem, że korekta deklaracji złożona przez Gminę 10 listopada 2014 r. jest nieskuteczna w związku z art. 86 ust. 13 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. poz. 1054 ze zm. dalej: "u.p.t.u.", gdyż Gminie wygasło prawo do odliczenia podatku naliczonego.
3. Sąd pierwszej instancji oddalając skargę Gminy w uzasadnieniu wyroku przywołał treść art. 86 ust. 13a u.p.t.u. i stwierdził, że jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11 ww. ustawy, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a u.p.t.u. Wniosek z 10 listopada 2014 r. o stwierdzenie nadpłaty w podatku od towarów i usług za wrzesień 2009 r. powiązany jest ściśle z piątą korektą deklaracji VAT-7, w której podatnik ponownie dokonał odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie dokumentacji technicznej dotyczącej budowy kanalizacji sanitarnej. Jednakże mając na uwadze treść wyżej wskazanego art. 86 ust. 13 u.p.t.u. odliczenia podatku naliczonego poprzez korektę deklaracji pierwotnej lub poprzez kolejną korektę deklaracji za wrzesień 2009 r. podatnik mógł dokonać do 31 grudnia 2013 r. A zatem organy miały podstawę prawną do uznania, że powyższe odliczenie podatku naliczonego zostało dokonane za późno, a więc nie mogło być skuteczne. Z tego względu według Sądu pierwszej instancji prawidłowo odmówiono Gminie stwierdzenia nadpłaty.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
