Wyrok NSA z dnia 27 lipca 2017 r., sygn. I OSK 2820/15
Przyjmuje się, że orzeczenie sądu pierwszej instancji uchyla się spod kontroli instancyjnej w przypadku braku wymaganych prawem części (np. nieprzedstawienia stanu sprawy, czy też niewskazania lub niewyjaśnienia podstawy prawnej rozstrzygnięcia), a także wówczas, gdy będą one co prawda obecne, niemniej jednak obejmować będą treści podane w sposób niejasny, czy też nielogiczny, uniemożliwiający jednoznaczne ustalenie stanu faktycznego i prawnego, stanowiącego podstawę kontrolowanego wyroku sądu.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Roman Ciąglewicz sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) sędzia del. WSA Dariusz Chaciński Protokolant starszy asystent sędziego Ewa Dubiel po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 czerwca 2015 r. sygn. akt IV SA/Wa 828/15 w sprawie ze skargi J. K. na postanowienie Wojewody M. z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 11 czerwca 2015 r., sygn. akt IV SA/Wa 828/15, oddalił skargę J. K. (dalej skarżący) na sprecyzowane w sentencji postanowienie Wojewody M.
Przedstawiając w uzasadnieniu stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji wskazał, iż zaskarżonym postanowieniem organ, na podstawie art. 58 i art. 59 K.p.a., odmówił skarżącemu przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Prezydenta m.st. Warszawy z dnia [...] kwietnia 2013 r. w przedmiocie odszkodowania za grunt zajęty pod drogę. W jego motywach podano, iż postępowanie administracyjne zostało wszczęte wnioskiem E. O. - działającej w imieniu własnym i skarżącego, którzy byli współwłaścicielami gruntu zajętego pod drogę - datowanym na [...] stycznia 2001 r. Do akt złożono stosowne pełnomocnictwo. Pisma procesowe w toku postępowania organ doręczał obojgu. Natomiast decyzję z dnia [...] kwietnia 2013 r. doręczył tylko E. O. - w dniu [...] kwietnia 2013 r. Wniosek o przywrócenie terminu wraz z odwołaniem od tej decyzji złożył skarżący w dniu 5 grudnia 2013 r., dowodząc, iż nie wiedział o jej wydaniu, gdyż dotąd wszelkie pisma również otrzymywał, co przemawiało za poglądem, wedle którego organ uznał pełnomocnictwo udzielone E. O. "za niebyłe". Informację o wydaniu decyzji uzyskał jego nowy pełnomocnik w dniu 29 listopada 2013 r. Wojewoda M. odmawiając jego uwzględnienia podał, iż został on złożony po terminie, gdyż obecny pełnomocnik skarżącego dowiedział się o wydaniu decyzji w dniu 22 sierpnia 2013 r. (informacja zawarta była w piśmie z dnia 12 sierpnia 2013 r.), zatem uchybił 7-dniowemu terminowi. Nadto nie uprawdopodobnił okoliczności wskazujących na brak winy w omieszkaniu terminu, bo dopuścił się rażącego niedbalstwa. Jego pełnomocnik (E. O.) nie zaskarżyła decyzji, zatem ten stan rzeczy obciąża skarżącego winą, gdyż wina pełnomocnika jest winą strony.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
