Postanowienie NSA z dnia 15 grudnia 2016 r., sygn. II FZ 893/16
Wstrzymanie wykonania aktu
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Andrzej Jagiełło (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia J.W. i T.W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 września 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 2133/16 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania decyzji w sprawie ze skargi J.W. i T.W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności płatnika z tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz solidarnej odpowiedzialności wspólników spółki jawnej z tego tytułu postanawia: oddalić zażalenie
Uzasadnienie
II FZ 893/16
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 14 września 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 2133/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 roku, poz. 718) - dalej p.p.s.a., odmówił J.W. i T.W. wstrzymania wykonania decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 maja 2016 r., w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności wspólnika spółki wraz z drugim wspólnikiem oraz ze spółką za zaległości podatkowe spółki w podatku dochodowym od osób fizycznych za miesiące od sierpnia 2011 r., do grudnia 2012 r. Ze stanu sprawy przedstawionego przez Sąd wynika, że skarżący - J.W. i T.W., wnieśli skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 maja 2016 r. w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności wspólnika spółki wraz z drugim wspólnikiem oraz spółką za zaległości podatkowe spółki w podatku dochodowym od osób fizycznych za miesiące od sierpnia 2011 r. do grudnia 2012 r. W skardze zawarli wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., ze względu na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W ocenie Sądu, skarżący nie wykazali istnienia przesłanek wstrzymania wykonania decyzji, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., to jest niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Skarżący w zażaleniu na powyższe postanowienie wnieśli o jego uchylenie w całości. Zarzucili mu naruszenie art. 61 § 3 p.p.s.a. poprzez odmowę wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji pomimo że wykonanie decyzji grozi niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W uzasadnieniu zażalenia wskazali między innymi, że prawdopodobne jest, że w wyniku egzekucji zobowiązania podatkowego stracą wszelkie środki niezbędne do przeżycia. Wywoła to nieodwracalne skutki w dziedzinie materialnej, jak również psychicznej i fizycznej. Podnieśli, że wykonanie decyzji zrujnuje życie a także majątek ich oraz ich rodzin. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje. Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw, a zatem należało je oddalić. W świetle regulacji art. 61 § 3 zdanie pierwsze p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd - co do zasady - może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Użyte przez ustawodawcę w powołanym przepisie nieostre pojęcia "znaczna szkoda" lub "trudne do odwrócenia skutki" wymagają konkretyzacji w dokładnie i wszechstronnie zgromadzonym materiale dowodowym, który powinien w szczególności zaprezentować wnioskodawca. Samo powołanie się na ustawowe przesłanki bez wskazania, na czym one polegają w realiach konkretnej sprawy w żaden sposób nie uzasadnia bowiem żądania wniosku. Wykładnia art. 61 p.p.s.a. prowadzi ponadto do konkluzji, że sąd administracyjny, rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji złożony w trybie art. 61 § 3 p.p.s.a., nie jest uprawniony do samodzielnego szukania okoliczności spełniających kryteria przyznania ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania decyzji. Normy art. 61 § 3 p.p.s.a., poprzez wskazanie, że sąd jest władny do działania w tym zakresie jedynie na wniosek strony skarżącej, zaś decyzja sądu uzależniona jest od spełnienia choć jednej ze wskazanych w ustawie przesłanek pozytywnych przesądzają, że sąd nie ma możliwości rozważania innych argumentów ponad te, które wskazano we wniosku. Oznacza to, że na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., to podmiot skarżący w celu uzyskania ochrony własnego interesu, po tym jak wniesie skargę bądź równocześnie z dokonaniem tej czynności, występując z wnioskiem o wstrzymanie wykonania decyzji przez sąd administracyjny, ma obowiązek wykazania istnienia oraz uzasadnienia ustawowych przesłanek popierających to żądanie (por. postanowienia NSA: z dnia 13 maja 2010 r., II FZ 182/10, CBOSA). Należy zatem uznać, że podmiot skarżący w celu uzyskania tymczasowej ochrony swoich interesów poprzez wstrzymanie wykonania decyzji, we wniosku kierowanym do sądu powinien przedstawić okoliczności wskazujące na niebezpieczeństwo powstania znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, w związku z wykonaniem decyzji. Powinien wykazać, że wykonanie decyzji może doprowadzić do wystąpienia ww. negatywnych dla niego okoliczności (skutków). Chodzi przy tym o adekwatny związek przyczynowy między wykonaniem decyzji przed zakończeniem jej sądowej kontroli, a możliwymi negatywnymi konsekwencjami jej wykonania opisanymi w art. 61 § 3 p.p.s.a., na wypadek uchylenia decyzji w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Stwierdzenie istnienia związku przyczynowego jest ustaleniem faktycznym, z którym ustawa wiąże określone skutki prawne. Odbywa się to za każdym razem w oparciu o okoliczności faktyczne konkretnej sprawy (por. postanowienie NSA z dnia 17 listopada 2014 r., I FSK 1778/14, CBOSA). W świetle powyższych uwag należało uznać, na co prawidłowo zwrócił uwagę Sąd pierwszej instancji w zaskarżonym postanowieniu, że strona skarżąca we wniosku zawartym w skardze nie wykazała istnienia okoliczności świadczących o tym, że wykonanie zaskarżonej decyzji wiąże się z niebezpieczeństwem powstania znacznej szkody lub spowodowaniem trudnych do odwrócenia skutków. Wniosek strony skarżącej zawarty w skardze nie zawiera konkretnych informacji o sytuacji majątkowej, czy osobistej skarżących, która miałaby uzasadniać wykazanie spełnienia przesłanek wstrzymania wykonania decyzji ujętych w art. 61 § 3 p.p.s.a. Wobec powyższego stwierdzić należy, że Sąd pierwszej instancji w zaskarżonym postanowieniu nie naruszył art. 61 § 3 p.p.s.a. odmawiając skarżącym przyznania wnioskowanej ochrony prawnej. Odnosząc się zaś do argumentów zażalenia, że prawdopodobne jest, że w wyniku egzekucji zobowiązania podatkowego skarżący stracą wszelkie środki niezbędne do przeżycia oraz że wykonanie decyzji zrujnuje życie, a także majątek ich oraz ich rodzin, podnieść należy, że pozostały one poza oceną Naczelnego Sądu Administracyjnego. Przytoczenie okoliczności uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu dopiero w zażaleniu na postanowienie odmawiające wstrzymania jego wykonania z uwagi na brak uzasadnienia przez stronę wniosku, nie może stanowić podstawy do uchylenia zaskarżonego orzeczenia, nawet w przypadku wystąpienia tych przesłanek (por. np. postanowienie NSA z dnia 15 lipca 2010 r., II OZ 676/10, CBOSA). Działanie odmienne mogłoby się bowiem spotkać z uzasadnionym zarzutem naruszenia konstytucyjnej zasady dwuinstancyjnego postępowania sądowoadministracyjnego oraz w istocie doprowadzić do niedopuszczalnej sytuacji, w której zażalenie ze środka zaskarżenia stałoby się pismem uzupełniającym kompletny z punktu widzenia wymogów formalnych wniosek o udzielenie ochrony tymczasowej. Postępowanie zażaleniowe ma zaś na celu zweryfikowanie legalności działania sądu pierwszej instancji przy wydawaniu objętego zażaleniem postanowienia, co wynika z art. 194 § 1 p.p.s.a., a nie ponowne rozpoznanie w tym wypadku wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji. Naczelny Sąd Administracyjny przypomina jednocześnie, że w związku z art. 61 § 4 p.p.s.a., postanowienia wydane w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji sąd może zmienić lub uchylić w każdym czasie w razie zmiany okoliczności. W tym celu należy złożyć ponowny wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji oraz go uzasadnić. Z powyższych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
