Wyrok NSA z dnia 29 czerwca 2016 r., sygn. II FSK 1618/14
Metoda memoriałowa oznacza, że podatnik powinien analizować związek kosztu z przychodem danego roku podatkowego. Istotą tej metody jest przyporządkowanie kosztów podatkowych do roku podatkowego, którego przychody dotyczą, co oznacza, że wydatki zostają uznane za koszt uzyskania przychodu tego roku, w którym został uzyskany przychód związany z ich poniesieniem. Jeżeli takiego związku nie można się doszukać (na przykład gdy koszty wpływają na powstawanie przychodów tylko pośrednio), wówczas należy odstąpić od zasady memoriału i koszt rozliczyć w tym momencie, w którym został on poniesiony.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Sędzia NSA Anna Dumas, Sędzia WSA del. Bogusław Woźniak, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 lutego 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 1909/13 w sprawie ze skargi S. D. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 8 kwietnia 2013 r. nr IPPB1/415-1582/13-4/KS w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i oddala skargę, 2) zasądza od S. D. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, działającego z upoważnienia Ministra Finansów kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę S. D. i uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.
Stan sprawy Sąd przedstawił w sposób następujący:
We wniosku z dnia 24 grudnia 2012 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie skarżący podał, że był wspólnikiem spółki jawnej, której wspólnicy zdecydowali się na jej restrukturyzację przez przeniesienie ogółu praw i obowiązków do spółki komandytowo-akcyjnej w zamian za akcje tej spółki. Komplementariuszem spółki komandytowo-akcyjnej jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, której skarżący jest udziałowcem, natomiast trzeci wspólnik ma przenieść ogół praw i obowiązków do kontrolowanej przez siebie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Dotychczas formuła funkcjonowanie spółki finansowano z pozostawianych w niej zysków, natomiast dalsze jej finansowanie przewidziano długiem przez podmiot zewnętrzny, kontrolowany przez dwóch wspólników spółki, w tym przez skarżącego. Podjęto decyzję o wypłacie wspólnikom zysku spółki z lat ubiegłych, przy czym wypłacona kwota zysków była wyższa od kwoty środków finansowych, którymi spółka dysponowała, wobec czego brakująca kwota będzie finansowana ze środków otrzymywanych sukcesywnie przez spółkę od jej klientów tytułem zapłaty ceny za dystrybuowane przez spółkę towary handlowe. Spłata tej części zysków będzie dokonywana w transzach, raz w miesiącu, nie później jednak niż do dnia 31 marca 2013 r., przy czym wysokość każdej transzy uzależniona będzie od kwoty środków pieniężnych otrzymanych w danym miesiącu przez spółkę tytułem zapłaty za sprzedany towar. Celem zapewnienia środków finansowych na bieżącą działalność spółka zawarła umowy pożyczki z podmiotem zewnętrznym, kontrolowanym przez jej wspólników, a odsetki od pożyczki zostały ustalone na poziomie 12% w skali roku, płatne z góry za okres do dnia 31 grudnia 2014 r.; zostały one zapłacone do dnia 30 listopada 2012 r. Spółka jawna, która zawarła umowy pożyczki prowadziła i nadal prowadzi księgi rachunkowe, a skarżący przeniósł ogół praw i obowiązków w spółce jawnej do spółki komandytowo-akcyjnej z upływem dnia 30 listopada 2012 r., to jest po zawarciu umów pożyczek oraz naliczeniu i zapłacie odsetek od tych pożyczek; ich oprocentowanie nie odbiega od warunków rynkowych, a spółka jawna (lub jej wspólnicy) oraz spółka komandytowo-akcyjna, która udzieliła spółce jawnej pożyczek nie mogą zostać uznane za podmioty powiązane w rozumieniu art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm., dalej: u.p.d.o.f.. Z dniem 1 stycznia 2013 r. trzeci wspólnik spółki jawnej przeniósł ogół swoich praw i obowiązków w spółce jawnej do kontrolowanej przez siebie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, to jest do spółki, w której posiada 100% udziałów. Skarżący zadał pytanie, czy zapłacone skumulowane odsetki od pożyczki stanowią dla niego koszt uzyskania przychodu z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej za pośrednictwem spółki w momencie zapłaty odsetek, zajmując stanowisko, że prawidłowa jest odpowiedź twierdząca.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
