Wyrok NSA z dnia 27 października 2015 r., sygn. I OSK 521/14
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno Sędziowie: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędzia del. NSA Tomasz Zbrojewski Protokolant: asystent sędziego Katarzyna Kudrzycka po rozpoznaniu w dniu 27 października 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A.G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 listopada 2013 r. sygn. akt IV SA/Wr 464/13 w sprawie ze skargi A.G. na decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 13 listopada 2013 r. sygn. akt IV SA/Wr 464/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę A.G. na decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] lipca 2013 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że decyzją z dnia [...] maja 2013 r. nr [...]Prezydent Miasta Wrocławia orzekł o uznaniu skarżącego za osobę bezrobotną z dniem 7 marca 2013 r. i jednocześnie odmówił przyznania skarżącemu prawa do zasiłku.
Odwołanie od powyższej decyzji wniósł A.G. domagając się jej uchylenia i przyznania mu prawa do zasiłku od dnia 14 marca 2013 r. wraz z odsetkami. Skarżący podał, że pracował i odprowadzał składki na ubezpieczenie społeczne od dnia 1 czerwca 1980 r. do dnia 2 grudnia 2010 r. Ponadto od dnia 23 stycznia 2012 r. do dnia 31 stycznia 2013 r. pracował na pół etatu w firmie D., ale to nie ma żadnego wpływu na to czy zasiłek mu się należy. Skarżący podniósł także, że w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm., dalej u.p.z.) nie ma obligatoryjnego terminu zgłoszenia się w urzędzie pracy aby otrzymać zasiłek.
Zaskarżoną decyzją Wojewoda Dolnośląski, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zm., dalej k.p.a.) i art. 71 ust. 1 i 2 u.p.z., utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Organ wyjaśnił, że ze zgromadzonego w aktach sprawy materiału dowodowego bezspornie wynika, iż w okresie od dnia 23 stycznia 2012 r. do dnia 22 lutego 2013 r. skarżący zatrudniony był w wymiarze pół etatu, a jego wynagrodzenie wynosiło mniej niż wynagrodzenie minimalne określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 września 2012 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2013 r. (Dz. U. 2012, poz. 1026) oraz w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 września 2011 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2012 r. (Dz. U. z 2011 r. nr 192, poz.1141). W okresie od dnia 3 lipca 2012 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. skarżący przebywał na zwolnieniu lekarskim. Ponadto w okresie od dnia 1 czerwca 1980 r. do dnia 2 grudnia 2010 r. skarżący z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej podlegał ubezpieczeniom społecznym, a w okresie od dnia 23 kwietnia 2007 r. do dnia 27 kwietnia 2007 r. był zwolniony z opłacania składek z tytułu pobieranego zasiłku chorobowego. Skarżący zarejestrował się jako osoba bezrobotna w Powiatowym Urzędzie Pracy we Wrocławiu w dniu 7 marca 2013 r. Organ odwoławczy wyjaśnił, że stosowanie do przepisów u.p.z., prawo do zasiłku przysługuje po upływie 7 dni od dnia zarejestrowania się we właściwym powiatowym urzędzie pracy, jeżeli nie ma dla bezrobotnego propozycji odpowiedniej pracy, stażu, przygotowania zawodowego dorosłych, szkolenia, prac interwencyjnych lub robót publicznych oraz w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania, łącznie przez okres co najmniej 365 dni był zatrudniony i osiągał wynagrodzenie w kwocie co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę, od którego istnieje obowiązek opłacania składki na Fundusz Pracy. Zdaniem organu, powyższe warunki nie zostały spełnione przez skarżącego. W okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji tj. od dnia 6 września 2011 r. do dnia 6 marca 2013 r. skarżący nie pozostawał bowiem w zatrudnieniu przez okres co najmniej 365 dni uzyskując co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę. Organ zaznaczył, że okresu zatrudnienia od dnia 23 stycznia 2012 r. do dnia 31 stycznia 2013 r. nie można zaliczyć do okresu 365 dni, od którego zależy nabycie prawa do zasiłku, ponieważ skarżący nie uzyskiwał w tym czasie miesięcznie co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę. W okresie od dnia 3 lipca 2012 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. skarżący przebywał na zwolnieniu lekarskim. Okres ten również nie może być wliczony do okresu od którego zależy nabycie prawa do zasiłku na podstawie art. 71 u.p.z., ponieważ podstawę wymiaru zasiłku chorobowego wypłacanego podczas zatrudnienia stanowiła kwota niższa od minimalnego wynagrodzenia za pracę. Zatem, zdaniem organu, brak był możliwości przyznania skarżącemu prawa do zasiłku.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
