Wyrok NSA z dnia 8 września 2015 r., sygn. II OSK 65/14
Dnia 8 września 2015 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Barbara Adamiak sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz /spr./ sędzia del. WSA Paweł Groński Protokolant asystent sędziego Jan Wasilewski po rozpoznaniu w dniu 8 września 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 września 2013 r. sygn. akt II SA/Łd 640/13 w sprawie ze skargi J.P. i A.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 17 września 2013 r. sygn. akt II SA/Łd 640/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę J.P. i A.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy.
Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] maja 2011 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L., po rozpoznaniu odwołania J. i A. P., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Łodzi z dnia [...] stycznia 2011 r. odmawiającą wyżej wymienionym ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie jednorodzinnego budynku mieszkalnego z poddaszem użytkowym i garażem w jednej bryle, studni, przyłącza energii elektrycznej i bezodpływowego zbiornika na nieczystości ciekłe, przewidzianej do realizacji w L. przy ul. [...], działka nr ewid. [...], obręb [...]. W ocenie organu, jak wynika z analizy urbanistycznej opracowanej przez organ pierwszej instancji, planowana inwestycja nie spełnia wszystkich warunków wynikających z przepisu art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), co skutkowało odmową ustalenia warunków zabudowy. W ustalonym stanie faktycznym sprawy wykazano, iż żadna z działek sąsiednich nie jest zabudowana. Sytuacja taka wyklucza możliwość określenia wymagań dotyczących planowanego obiektu budowlanego w zgodzie z cytowanymi przepisami. Ponadto działka objęta wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy nie ma dostępu do drogi publicznej, ani do ul. [...] ani do ul. [...]. Dostępu do ul. [...] nie mogą jej zapewnić działki nr ewid. [...] i [...], jako drogi dojazdowe ze względu na ich nieprzepisowe szerokości (3,5 m i 3,2 m), nadto działka nr ewid. [...] stanowi las. Kolegium powtórzyło za organem pierwszej instancji, że w myśl § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, do działek budowlanych oraz do budynków i urządzeń z nimi związanych należy zapewnić dojście i dojazd umożliwiający dostęp do drogi publicznej. Szerokość jezdni nie może być mniejsza niż 3 m. Przepis § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia dopuszcza dojście i dojazd do działek budowlanych w postaci ciągu pieszojezdnego pod warunkiem, że ma on szerokość nie mniejszą niż 5 m, umożliwiającą ruch pieszy oraz ruch i postój pojazdów. Dostępu do ul. [...] nie mogą zapewnić działki nr ewid. [...],[...] i [...], pomimo szerokości 7 m. Ponadto, działka objęta zamierzeniem inwestycyjnym stanowi grunty leśne o konturze klasyfikacyjnym LsIV. Zmiana przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne (na drogę dojazdową) wymagałaby uzyskania zgody. Nadto działka nr ewid. [...] stanowi własność Skarbu Państwa i znajduje się w liniach rozgraniczających pasa drogowego planowanej autostrady A-1. W dalszej kolejności Samorządowe Kolegium Odwoławcze podzieliło pogląd organu pierwszej instancji, iż istniejące i projektowane uzbrojenie terenu nie jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego, gdyż warunek ten uznaje się za spełniony, jeżeli wykonanie uzbrojenia terenu zostanie zagwarantowane w drodze umowy zawartej między właściwą jednostką organizacyjną, a inwestorem. W niniejszej sprawie, jak podkreślono, inwestor przedstawił jedynie zapewnienie gestora sieci energetycznej o możliwości przyłączenia planowanej inwestycji do sieci elektroenergetycznej. Brakuje analogicznego zapewnienia od gestora sieci wodociągowej i kanalizacyjnej. Organ odwoławczy stwierdził ponadto, że działka objęta zamierzeniem inwestycyjnym stanowi las, nie spełnia zatem warunku określonego w art. 61 ust. 1 pkt 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W takiej sytuacji, zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych, przeznaczenie na cele nieleśne gruntów leśnych wymaga uzyskania zgody marszałka województwa wyrażonej po uzyskaniu opinii izby rolniczej. Zdaniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego organ pierwszej instancji prawidłowo ustalił stan faktyczny sprawy, zatem decyzja odmawiająca ustalenia warunków zabudowy została wydana zgodnie z treścią art. 61 ust. 1 pkt 1 - 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jak i przepisu § 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1588).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
