Wyrok NSA z dnia 19 listopada 2024 r., sygn. II OSK 114/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Siegień Sędziowie: sędzia NSA Leszek Kiermaszek (spr.) sędzia del. WSA Jan Szuma Protokolant: starszy asystent sędziego Anna Górska po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 września 2021 r. sygn. akt VII SA/Wa 1058/21 w sprawie ze skargi Spółdzielni Handlowo-Produkcyjnej "[...]" w S. na decyzję Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu z dnia 15 marca 2021 r. znak DOZ-OAiK.650.1577.2020.ML w przedmiocie wpisu do rejestru zabytków nieruchomych oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Spółdzielni Handlowo-Produkcyjnej "[...]" w S. (dalej: "skarżąca") na decyzję Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu (dalej "Minister") z dnia 15 marca 2021 r., znak DOZ-OAiK.650.1577.2020.ML w przedmiocie wpisu do rejestru zabytków nieruchomych, wyrokiem z dnia 13 września 2021 r., sygn. akt VII SA/Wa 1058/21 uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, a także orzekł o kosztach postępowania sądowego
Wyrok został wydany w następujących okolicznościach stanu faktycznego i prawnego sprawy.
Świętokrzyski Wojewódzki Konserwator Zabytków pismem z dnia 5 listopada 2019 r. zawiadomił o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie wpisu do rejestru zabytków nieruchomych województwa świętokrzyskiego budynku dawnych koszar [...] na działce nr ew. [...], obręb [...], przy ul. [...] w S.. Następnie decyzją z dnia 1 grudnia 2020 r. znak ZRRiD.RN.5140.1.8.2020 organ wpisał przedmiotowy budynek do rejestru zabytków nieruchomych.
Na skutek odwołania wniesionego przez skarżącą Minister przywołaną na wstępie decyzją utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że analiza zgromadzonego materiału dowodowego pozwoliła wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków na waloryzację dawnego budynku koszarowego, a następnie określenie wartości zabytkowych tego obiektu, które przesądziły o jego wpisaniu do rejestru zabytków. W ocenie Ministra materiał dowodowy zgromadzony w sprawie był wystarczający do stwierdzenia, że bryła, układ i mury obwodowe ww. budynku są nośnikiem wartości historycznej, artystycznej i naukowej, które wymagają stworzenia warunków prawnych do ich skutecznej ochrony. Jednocześnie organ wskazał, że organy orzekające w sprawie były świadome złego stanu technicznego budynku. Jednakże zdaniem Ministra przeprowadzenie remontu kapitalnego z zachowaniem wartości zabytkowych i przywracającego wartości użytkowe obiektu, nawet jeśli nieopłacalne ekonomicznie, było wykonalne. Z kolei fakt ustalenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego osiedla mieszkaniowego "[...]" na obszarze miasta S. - uchwała nr [...] Rady Miasta S. z [...]. (Dz. Urz. Woj. Świętokrzyskiego Nr [...], poz. [...]; dalej: "plan miejscowy") budynku koszarowego jako "istniejącej zabudowy przeznaczonej do wyburzenia" nie stanowiło okoliczności przesądzającej o sposobie rozstrzygnięcia sprawy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
