Wyrok NSA z dnia 3 lutego 2015 r., sygn. I OSK 1894/13
Przepis art. 174 pkt 1 ustawy P.p.s.a. przewiduje dwie postacie naruszenia prawa materialnego, a mianowicie błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Przez błędną wykładnię należy rozumieć niewłaściwe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, natomiast przez niewłaściwe zastosowanie dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do ustalonego stanu faktycznego.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Borowiec sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) sędzia del. NSA Jerzy Stankowski Protokolant starszy asystent sędziego Łukasz Mazur po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 kwietnia 2013 r. sygn. akt II SA/Po 1068/12 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę A. K. na sprecyzowaną w sentencji decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu.
Przedstawiając w jego uzasadnieniu stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji wskazał, iż zaskarżoną decyzją utrzymano w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy W. z dnia [...] marca 2012 r. przyznającą skarżącemu pomoc w formie zasiłku celowego na zakup roweru w kwocie 200 zł. Rozpatrując odwołanie od tej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu powołało się na przepis art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.) oraz ustalenia faktyczne, z których wynikało, iż strona nie ma własnego stałego dochodu, bez tytułu zajmuje pomieszczenie gospodarcze w lokalu użytkowym w Poznaniu, które kiedyś wynajmowała. W ocenie organu wniosek o przyznanie środków na naprawę roweru zasługiwał na uwzględnienie, bo obejmuje podstawową potrzebę bytową o charakterze przejściowym. Koszt naprawy ustalił na podstawie informacji uzyskanej przez organ I instancji, przy czym jest on niższy od ceny nowego roweru, wynoszącej od 350 do 380 zł. W tej sytuacji za niewiarygodną uznał wycenę naprawy roweru w kwocie ok. 500 zł, jaką przedstawił odwołujący się. Organ II instancji wskazał, iż przepis art. 39 ustawy o pomocy społecznej pozwala na przyznanie zasiłku celowego na zaspokojenie niezbędnej potrzeby bytowej, przy czym decyzja w tej materii ma charakter uznaniowy. Nie oznacza zatem zaspokojenia wszelkich potrzeb stron. Odwołujący się może udać się do W. po tańsze części rowerowe. Dlatego odwołania nie uwzględnił.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
