Postanowienie NSA z dnia 17 września 2015 r., sygn. I FZ 291/15
Prawo pomocy
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Arkadiusz Cudak (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 17 września 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia E. sp. z o.o. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 2 czerwca 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1147/13 w zakresie oddalenia wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi E. sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 30 sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń, luty, marzec oraz od sierpnia do listopada 2007 r. postanawia: oddalić zażalenie
Uzasadnienie
I FZ 291/15
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 2 czerwca 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w sprawie o sygnaturze akt I SA/Po 1147/13, oddalił wniosek E. sp. z o.o. w P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 30 sierpnia 2013 roku w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2007 roku, oddalonej wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 18 września 2014 roku. Spółka wnioskiem z dnia 4 lutego 2015 roku, który wpłynął do akt sprawy w dniu 12 lutego 2015 roku, wystąpiła o przyznanie jej prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w postępowaniu ze skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 18 września 2014 roku, sygn., I SA/Po 1147/13, na które składa się wpis od skargi kasacyjnej w kwocie 2.335,00 zł. We wniosku o przyznanie prawa pomocy wskazano między innymi, że wobec Spółki zostały wystawione w dniu 25 listopada 2013 r., przez Naczelnika Urzędu Skarbowego tytuły wykonawcze. Łączna kwota należności głównej z ww. tytułów wykonawczych wynosi 3.564.091,00 zł, łączna kwota odsetek 2.099.378,95 zł, kwota kosztów egzekucyjnych 339.808,30 zł. Przedmiotowe tytuły wykonawcze obejmują należności z tytułu VAT, który został określony wobec Spółki w postępowaniu podatkowym zakończonym decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 23 grudnia 2013 r. Skarżąca oświadczyła, że z uwagi na brak środków nie jest w stanie prowadzić działalności gospodarczej pozwalającej generować środki, które nie podlegałyby zajęciu w postępowaniu egzekucyjnym i umożliwiły uiszczenie wpisu od skargi kasacyjnej. Ponadto Skarżąca dodała, że istniejące zajęcia i prowadzone przez Urząd Skarbowy postępowanie egzekucyjne, uniemożliwiają wygospodarowanie wolnych środków w celu uiszczenia wpisu sądowego od skargi kasacyjnej, ponad już uiszczoną kwotę 100,- zł. Skarżąca podała, że stan rachunku bankowego na koniec miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku w S. Bank S.A. wynosił 469,92 zł. Do wniosku załączono deklarację o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych za okres od 01 stycznia 2014 r. do 31 maja 2014 r., z której wynika, że przychody wyniosły 164.169,21 zł, koszty uzyskania przychodów 180.685,82 zł i strata 16.516,61 zł. Wojewódzki Sąd Administracyjny Poznaniu oddalił wniosek Spółki wskazując jako podstawę prawną art. 245 oraz art. 246 § 2 pkt 2 z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 roku, poz. 270) dalej p.p.s.a. Sąd uznał, że Spółka nie wykazała, że spełnione zostały przesłanki przyznania jej prawa pomocy w zakresie częściowym, o których mowa w art. 246 § 2 pkt 2 p.p.s.a. Sąd argumentował, że z wyciągów z rachunku bankowego prowadzonego przez S Bank S.A. w P. za okres od 01 lipca 2014 r. do 31 marca 2015 r. wynika, że saldo końcowe na tym rachunku w dniu 31 lipca 2014 r., wynosiło 646,18 zł, w dniu 31 sierpnia 2014 r.,- 496,62 zł, w dniu 30 września 2014 r., - 347,06 zł, w dniu 31 października 2014 r., - 197,50 zł, w dniu 30 listopada 2014 r., - 158,41 zł, w dniu 31 grudnia 2014 r., - 870,82 zł, w dniu 31 stycznia 2015 r., - 923,82 zł, w dniu 28 lutego 2015 r., - 313,45 zł, w dniu 31 marca 2015 r., - 132,78 zł. W ocenie Sądu z wyciągów tych nie wynika, aby rachunek bankowy Spółki prowadzony przez S Bank S.A. został zajęty w postępowaniu egzekucyjnym. Dalej w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia podniesiono, że ze składanych przez Spółkę deklaracji VAT-7 wynika, że Skarżąca za miesiąc sierpień 2014 r., wykazała podstawę opodatkowania w wysokości 18.936 zł, nabyła towary i usługi za wartość netto 6.385 zł, za wrzesień 2014 r., podstawa opodatkowania wyniosła 16.099 zł, Spółka nabyła towary i usługi za kwotę netto 17.339 zł, za październik 2014 r., podstawa opodatkowania wyniosła 14.781 zł, Spółka nabyła towary i usługi za kwotę netto 16.021 zł, za listopad 2014 r., podstawa opodatkowania wyniosła 16.066 zł, Spółka nabyła towary i usługi za kwotę netto 17.381 zł, za grudzień 2014 r., podstawa opodatkowania wyniosła 16.070 zł, spółka nabyła towary i usługi za kwotę netto 20.083 zł, za styczeń 2015 r., podstawa opodatkowania wyniosła 16.066 zł, spółka nabyła towary i usługi za kwotę netto 16.863 zł, za luty 2015 r., podstawa opodatkowania wynios16.067 zł, Spółka nabyła towary i usługi za kwotę netto 16.903 zł. Sąd dodał również, że udziałowiec Spółki, w dniu 30 grudnia 2014 r., wpłacił do kasy Spółki tytułem pożyczki kwotę w wysokości 30.000 zł, a w dniu 23 stycznia 2015 r., w wysokości 3.000 zł, co świadczy o tym, że Spółka dysponuje środkami na pokrycie wpisu od skargi kasacyjnej. Jednocześnie, w ocenie Sądu, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, ubiegająca się o prawo pomocy, powinna pokryć koszty postępowania przez żądanie dopłat od wspólników. Jednak z oświadczeń Skarżącej złożonych w trakcie prowadzonego postępowania z wniosku o przyznanie prawa pomocy nie wynikało, aby zwróciła się z takim żądaniem, co również zdaniem Sądu uzasadniało oddalenie wniosku o przyznanie Skarżącej prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Spółka w zażaleniu na powyższe postanowienie wniosła o jego uchylenie, zarzucając Sądowi pierwszej instancji naruszenie art. 246 § 2 pkt 2 w związku z art. 243 § 1 p.p.s.a. poprzez przyjęcie, że Skarżąca nie wykazała, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania mimo faktu, że materiał dowodowy przedstawiony przez Skarżącą na to jednoznacznie wskazuje. Dalej zarzucono naruszenie art. 45 ust. 1 w związku z art. 77 ust. 2 Konstytucji RP poprzez odmowę udzielenia Skarżącej prawa pomocy w zakresie częściowym i tym samym uniemożliwienie jej wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 18 września 2014 roku, a w konsekwencji pozbawienie Skarżącej drogi sądowej. Wskazując na te zarzuty Spółka wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego. Wniesiono też o przeprowadzenie dowodu z Aktu założycielskiego Spółki na okoliczność wykazania sposobu zobowiązania wspólników do dopłat. W uzasadnieniu zażalenia argumentowano, że Sąd w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia z jednej strony wskazał na brak wezwania jedynego wspólnika Spółki do dokonania dopłat, ale z drugiej strony nie przeanalizował jego zdolności płatniczych i nie sprawdził, czy wspólnik może dopłat Spółce udzielić. Zarzucono również, że Sąd nie wziął pod uwagę § 10 ust. 1 Umowy spółki, zobowiązującego wspólników do dopłat, które mogą sięgać wysokości równej jednokrotnej wartości nominalnej udziałów przysługujących im w dniu podjęcia uchwały o dopłatach. Zaś z ust. 2 § 10 umowy spółki wynika, że wysokość i terminy dopłat będą oznaczone w miarę potrzeby w drodze uchwały wspólników podjętej jednomyślnie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
