Wyrok NSA z dnia 15 października 2013 r., sygn. II OSK 1145/12
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Dałkowska - Szary Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia del. WSA Teresa Zyglewska (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Iwona Ścieszka po rozpoznaniu w dniu 15 października 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej K. Sp. z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 grudnia 2011 r. sygn. akt VII SA/Wa 1515/11 w sprawie ze skargi K. Sp. z o.o. w W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia postanowienia oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
II OSK 1145/12
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 6 grudnia 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K. Spółki z.o.o. w. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] marca 2011 r. w przedmiocie odmowy uchylenia postanowienia.
W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd wskazał następujący stan faktyczny i prawny sprawy.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. postanowieniem wydanym [...] marca 2011r. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 k.p.a. utrzymał w mocy postanowienie Prezydenta W. nr [...] wydane dnia [...] listopada 2010r.
W uzasadnieniu wydanego postanowienia organ odwoławczy podał, że K. Sp. z o.o. w podaniu z dnia 9 października 2009 r. wniosła o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej postanowieniem nr [...] Prezydenta W. z dnia [...] września 2008 r. odmawiającym Wspólnocie Mieszkaniowej Nieruchomości N. [...] wydania zaświadczenia o samodzielności lokalu nr [...] w budynku przy ul. N. [...] w W. Wnioskodawca wskazując jako przesłankę wznowienia wyjście na jaw nowych okoliczności i dowodów istniejących w dacie wydania postanowienia, nie znanych organowi administracji (art. 145 § 1 pkt 5 kpa) powołał się na wydane zaświadczenie nr [...] z dnia 24 października 2003r. stwierdzające, że lokal [...] jest samodzielnym lokalem usługowym.
Nie istnieją w ocenie wnioskującego, żadne przesłanki aby uznać ten lokal za pomieszczenie techniczne, jak również nie zaszły żadne okoliczności faktyczne uzasadniające zmianę przeznaczenia lokalu, który nadal jest samodzielnym lokalem usługowym i przede wszystkim stanowi siedzibę Spółki.
Po rozpatrzeniu powyższego wniosku Prezydent W. postanowieniem z dnia [...] listopada 2009 r., wydanym na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 i art. 147 kpa, wznowił postępowanie w sprawie zakończonej postanowieniem z dnia [...] września 2008 r., zaś w dniu [...] listopada 2010 r. wydał postanowienie nr [...] odmawiające na mocy art. 151 §1 pkt 1 kpa uchylenia postanowienia nr [...] z dnia [...] września 2008 r. W uzasadnieniu swojego orzeczenia Prezydent stwierdził, że przeprowadzone oględziny wykazały, iż przedmiotowy lokal nie jest użytkowany jako usługowy lub siedziba firmy, jest w nim usytuowana szafa teletechniczna obsługująca cały budynek. Brak jest zatem podstaw do stwierdzenia innego przeznaczenia lokalu niż jako pomieszczenia technicznego.
W ocenie organu odwoławczego rozstrzygnięcie organu I instancji jest zgodne z prawem.
W ocenie organu powoływane przez wnioskującą spółkę - jako przesłanka wznowienia postępowania określona w art. 145 § 1 pkt 5 kpa - zaświadczenie nr [...] z 24 października 2003r. stwierdzające, iż w budynku przy ul. N. w W. powstał lokal [...], jest samodzielnym lokalem użytkowym znane było organowi który wydał postanowienie z [...] września 2008r. bowiem zostało włączone
do akt sprawy na wniosek Wspólnoty Mieszkaniowej z 25 sierpnia 2008r. o wydanie zaświadczenia. Zaświadczenie to nie stanowiło nowego dowodu nie znanego organowi w dacie wydania rozstrzygnięcia, zatem nie istniała przesłanka wznowieniowa podana przez wnioskujących.
Organ odwoławczy poza powyższym podał, że przeznaczenie lokalu nr [...] jako pomieszczenia technicznego zostało określone w projekcie wykonawczym z 2001r. oraz w inwentaryzacji z 2007r., zaś rysunek techniczny załączony przez K. do wniosku z 14 października 2003r. o wydanie zaświadczenia przedmiotowe pomieszczenie oznacza jako "pomieszczenie pomocnicze, co nie odpowiada definicji zawartej w § 3 pkt 11 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.). Za pomieszczenie takie uważa się bowiem pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym.
Tym samym, ocenę materiału dowodowego dokonaną przez organ pierwszej instancji organ odwoławczy uznał za prawidłową, gdyż brak było podstaw do przyjęcia innego przeznaczenia przedmiotowego pomieszczenia, aniżeli to zostało ustalone w postanowieniu nr [...] Prezydenta W. z dnia [...] września 2008 r.
Skargę na powyższe postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniosła K. Sp. z o.o.
Wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia i poprzedzającego go postanowienia organu I instancji, pełnomocnik skarżącej zarzucił organowi naruszenie art. 7, art. 8 i art. 79 § 1 kpa.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. wniosło o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 6 grudnia 2011 r. oddalił skargę.
Sąd I instancji podkreślił, że będące przedmiotem kontroli postanowienia, zostały wydane w postępowaniu wznowieniowym. Postępowanie o wznowienie postępowania jest trybem nadzwyczajnym, umożliwiającym wzruszenie ostatecznych rozstrzygnięć merytorycznych. Wojewódzki Sąd Administracyjny zwrócił uwagę, że jako przesłankę wznowienia wnioskująca spółka wskazała art. 145 § 1 pkt 5 kpa zgodnie z którym w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie jeżeli wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji nie znane organowi, który wydał decyzję przy czym należy podnieść, że wskazana przesłanka wznowieniowa wiąże organ w zakresie postępowania jakie ma obowiązek prowadzić po wznowieniu.
W ocenie sądu, słusznie organ uznał, że nie zaistniała podana we wniosku spółki przesłanka do wznowienia postępowania bowiem zaświadczenie nr [...] z dnia 24 października 2003r. jakie wskazała znane było organowi w dacie wydania postanowienia z [...] września 2008r., a więc że nie zaistniała przesłanka z art. 145 § 1 pkt 5 kpa - bowiem zaświadczenie to nie stanowiło nowego dowodu nie znanego organowi - tj. Prezydentowi W. w dacie wydania postanowienia [...] września 2008r.
Zdaniem Sądu I instancji w takiej sytuacji należy zauważyć, że zgodnie z zasadą trwałości decyzji ostatecznej, uchylenie lub zmiana decyzji ostatecznej, stwierdzenie jej nieważności oraz wznowienie postępowania może nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych w kodeksie lub w ustawach szczególnych. Rozstrzygnięcie ostateczne oznacza, że sprawa została rozstrzygnięta w definitywny sposób. Zastosowanie każdego z przewidzianych kodeksem lub ustawą szczególnych trybów nadzwyczajnych prowadzących do wzruszenia decyzji lub postanowienia ostatecznego jako wyjątek od zasady trwałości możliwe jest wyłącznie w przypadkach ściśle przewidzianych przepisami regulującymi te tryby.
Wojewódzki Sąd Administracyjny skonstatował, że w przypadku stwierdzenia, że podana przez stronę we wniosku przyczyna wznowienia, w rzeczywistości nie wystąpiła, organ powinien wydać rozstrzygnięcie o odmowie uchylenia rozstrzygnięcia dotychczasowego na podstawie art. 151 § 1 pkt 1 kpa.
Wobec powyższego zarzuty skargi nie miały w ocenie Sądu I instancji wpływu na treść rozstrzygnięcia.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła K. Spółka z.o.o w. W. zaskarżając wyrok w całości i zarzucając mu naruszenie:
- przepisów prawa materialnego, w szczególności § 3 pkt. 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, polegające na niezastosowaniu tego przepisu, w sytuacji gdy lokal [...] przy ul. N. [...] w W. spełnia wszystkie warunki dla uznania go za samodzielny lokal użytkowy i w konsekwencji nieprawidłowym zakwalifikowaniu go jako pomieszczenie techniczne;
- przepisów postępowania;
a) art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. poprzez jego niezastosowanie polegające na nie stwierdzeniu naruszenia podstawowych zasad postępowania administracyjnego przez organy prowadzące postępowanie, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, co poskutkowało tym, że strona skarżąca nie mogła brać czynnego udziału w całym postępowaniu i skutecznie bronić swych praw;
b) naruszenie art. 133 p.p.s.a. mające istotny wpływ na wynik sprawy poprzez nieuwzględnienie zaświadczenia [...]. Wydany wyrok nie będąc oparty o pełne akta sprawy, pominął okoliczności istotne dla strony skarżącej, skutkując niekorzystnym dla niej wyrokiem.
Wskazując na powyższe skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i orzeczenie co do istoty sprawy, ewentualnie w razie przekazania sprawy do ponownego rozpoznania zawarcie wiążących wskazań co do dalszego postępowania.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podkreślono, że organy nie zwróciły uwagi na naruszenie § 3 pkt 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
Wywodzono, że Wojewódzki Sąd Administracyjny nie przeanalizował powyższej sprawy właściwie, a w szczególności nie uwzględnił okoliczności, które powinien wziąć pod rozwagę, skupiając się jedynie na formalnym istnieniu przesłanek do wznowienia postępowania.
Podnoszono, że skarżąca kasacyjnie nie miała możliwości pełnego wypowiedzenia się w sprawie i udowodnienia, że instalacja znajdująca się w lokalu może być z łatwością przeniesiona w inne miejsce nie ograniczając walorów użytkowych pomieszczenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) - dalej p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. W niniejszej sprawie Sąd nie dopatrzył się zaistnienia enumeratywnie wymienionych w § 2 tego przepisu przesłanek nieważności, zatem przedmiotową skargę kasacyjną należało rozpoznać w granicach zakreślonych podniesionymi w jej treści zarzutami.
Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
W sytuacji, kiedy skarga kasacyjna zarzuca naruszenie prawa materialnego oraz naruszenie przepisów postępowania, w pierwszej kolejności rozpoznaniu podlega zarzut naruszenia przepisów postępowania. Do kontroli subsumcji danego stanu faktycznego pod zastosowany przepis prawa materialnego można przejść dopiero wówczas, gdy okaże się, że stan faktyczny przyjęty w zaskarżonym wyroku jest prawidłowy lub nie został skutecznie podważony. Stąd, wobec postawienia w skardze kasacyjnej zarzutów naruszenia prawa materialnego oraz przepisów prawa procesowego, jako pierwszy należało poddać ocenie ten drugi zarzut.
Odnosząc się do zarzutu naruszenia przepisów postępowania wskazać należy, że na gruncie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. zamierzony skutek skarga kasacyjna może odnieść jedynie poprzez wykazanie takiego naruszenia przepisów postępowania przez Sąd pierwszej instancji, któremu można zasadnie przypisać możliwy istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia. Autor skargi kasacyjnej winien przeprowadzić argumentację w kierunku wykazania wpływu tego naruszenia na treść orzeczenia oraz wykazania, że mógł być on istotny dla treści tego rozstrzygnięcia. Dopiero spełnienie tych warunków daje podstawę do rozważenia zasadności tego zarzutu przez Sąd drugiej instancji. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, w tym przypadku autor skargi kasacyjnej nie wykazał, że wytknięte uchybienia mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, czyli że między naruszeniem wskazanych przepisów procesowych, a treścią zaskarżonego wyroku zachodzi związek przyczynowy, a także nie uprawdopodobnił wpływu tego związku przyczynowego na treść orzeczenia sądu.
Jako nietrafny uznać należy zarzut naruszenia art. 133 p.p.s.a. Przypomnieć należy, iż skarga kasacyjna musi spełniać wymogi ustawowe określone w art. 176 w związku z art. 174 p.p.s.a. W odniesieniu do przepisu, który nie stanowi jednej zamkniętej całości, a składa się z paragrafów, punktów i innych jednostek redakcyjnych, wymóg skutecznie wniesionej skargi kasacyjnej jest spełniony wówczas, gdy wskazuje ona konkretny przepis naruszony przez Sąd pierwszej instancji, z podaniem numeru artykułu, ustępu, punktu i ewentualnie innej jednostki redakcyjnej przepisu (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 sierpnia 2008 r., II FSK 557/07 Lex nr 422065). Warunek przytoczenia podstawy kasacyjnej i jej uzasadnienia nie jest spełniony, gdy skarga kasacyjna zawiera wywody zmuszające Sąd drugiej instancji do domyślania się, który przepis prawa autor kasacji miał na uwadze, podnosząc zarzut naruszenia przepisów postępowania. Przepis art. 133 p.p.s.a. który składa się z 3 paragrafów.
W rozpoznawanej sprawie zarzut naruszenia art. 133 p.p.s.a. nie został dokładnie określony, ponieważ nie zawiera wskazania konkretnej jednostki redakcyjnej tego przepisu, która zdaniem autora skargi kasacyjnej została naruszona. Naczelny Sąd
Administracyjny bowiem nie może domyślać się intencji skarżącego i formułować za niego zarzutów pod adresem zaskarżonego wyroku (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 lipca 2004 r., sygn. akt GSK 356/04, ONSAiWSA 2004, Nr 3, poz. 72). Z tego względu ocena przez Naczelny Sąd Administracyjny zasadności tego zarzutu nie była możliwa.
Zamierzonego skutku nie mógł odnieść także zarzut naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit c p.p.s.a. Przepis ten stanowi, że sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienia, uchyla decyzję w całości lub w części, jeżeli stwierdzi "inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy".
Zarzut naruszenia tego przepisu nie został powiązany z zarzutem naruszenia jakiegokolwiek przepisu prawa procesowego. Nie jest więc możliwe dokonanie oceny naruszenia jakiego przepisu postępowania przez organ administracji nie dostrzegł Sąd I instancji, bądź też dostrzegł, ale niezasadnie uznał, że nie miało ono istotnego wpływu na wynik sprawy.
Ponadto przepis art. 145 § 1 pkt 1 lit c p.p.s.a. nie jest, co do zasady, przepisem, który można naruszyć w toku postępowania w sposób mający istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż reguluje on sposób rozstrzygnięcia sprawy. Skuteczność skargi kasacyjnej w razie zgłoszenia zarzutu naruszenia prawa procesowego zależy zaś od wykazania, że sąd administracyjny popełnił błąd w procesie dochodzenia do rozstrzygnięcia, oceniając wadliwie przepisy regulujące materię lub tryb postępowania zakończonego wydaniem zaskarżonego aktu.
Z powyższych względów zarzuty naruszenia przepisów postępowania nie okazały się usprawiedliwione.
Nie znajduje również uzasadnionych podstaw zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego. Wojewódzki Sąd Administracyjny swoje rozstrzygnięcie oparł o przepisy dotyczące postępowania administracyjnego. Zasadnie bowiem Sąd I instancji uznał, że skoro organ odwoławczy ustalił w sposób prawidłowy, że nie zaistniała przesłanka z art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., albowiem zaświadczenie z 24 października 2003 r. nie stanowiło nowego dowodu nie znanego organowi - Prezydentowi W. w dacie wydania postanowienia z dnia [...] września 2008 r., to organ zobligowany był do wydania postanowienia w oparciu o art. 151 § 1 pkt 1 k.p.a. odmawiającego uchylenia tego postanowienia. Nie zaistniała bowiem podana w podaniu Spółki o wznowienie postępowania przesłanka wznowieniowa. W takiej sytuacji przedmiotem rozważań Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego nie były już kwestie dotyczące rozstrzygnięcia sprawy co do jej istoty.
Przepis § 3 pkt 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie nie stanowił więc postawy wydania wyroku przez Sąd I instancji.
Z powyższych względów zarzut dotyczący naruszenia przepisów prawa materialnego nie mógł być uznany za uzasadniony.
Mając na względzie powyższe skarga kasacyjna została oddalona w oparciu
o art. 184 p.p.s.a.
Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
