Wyrok NSA z dnia 21 maja 2013 r., sygn. II GSK 601/12
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Cysek Sędzia NSA Gabriel Jyż Sędzia del. WSA Zbigniew Czarnik (spr.) Protokolant Monika Tutak - Rutkowska po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Ministra Pracy i Polityki Społecznej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 14 grudnia 2011 r. sygn. akt V SA/Wa 1975/11 w sprawie ze skargi "S." Spółki z o.o. w Ł. na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczeń o pomocy de minimis oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 14 grudnia 2011 r. sygn. akt V SA/Wa 1975/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. (dalej: WSA w W.), po rozpoznaniu sprawy ze skargi "S." Spółki z o.o. w Ł. (dalej: Spółka) na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] o odmowie wydania zaświadczeń o pomocy de minimis, uchylił zaskarżone postanowienie oraz rozstrzygnął o kosztach postępowania.
Wyrok ten wydano w następującym stanie sprawy:
Podaniem z dnia [...] grudnia 2010 r. Spółka zwróciła się do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej: PFRON) z wnioskiem o wydanie zaświadczeń o pomocy de minimis na opisane we wniosku wydatki związane z uiszczaniem rat leasingowych z tytułu nabycia [...] kwietnia 2009 r. 2 samochodów osobowych w celu zmniejszenia ograniczeń zawodowych osób niepełnosprawnych w ramach realizacji indywidualnych programów rehabilitacji (dalej: IPR).
Postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...], Prezes Zarządu PFRON odmówił Spółce wydania wnioskowanych zaświadczeń. Organ uznał, że wydatki poniesione na wskazane zakupy nie stanowiły wydatków poniesionych zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 245, poz. 1810 ze zm.), dalej jako: rozporządzenie MPiPS z 2007 r. Nie wiązały się one ze zmniejszeniem ograniczeń zawodowych pracowników, z których każdy ma problemy z poruszaniem się (zmiany chorobowe kręgosłupa lub zwyrodnienie stawów biodrowych). Wyposażenie stanowiska pracy w samochód zwiększyło mobilność pracownika i komfort pracy niezależnie od tego, przez kogo praca jest wykonywana. Ponadto, praca pracowników ochrony związana jest zasadniczo z koniecznością przemieszczania się pomiędzy ochranianymi obiektami. Dlatego też obowiązkiem pracodawcy było wyposażenie takich stanowisk pracy w samochód. Natomiast IPR-y nie mogą stanowić pretekstu do inwestycji związanych z nabyciem środków transportowych. Organ zwrócił również uwagę, że niektóre z rat leasingowych nie zostały zapłacone bezpośrednio ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (dalej: zfron), lecz ze środków własnych Spółki (rachunku obrotowego), po czym dokonano refundacji ze środków zfron na rachunek obrotowy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
