Postanowienie NSA z dnia 12 września 2013 r., sygn. II FZ 717/13
Przywrócenie terminu
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, po rozpoznaniu w dniu 12 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia A. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 27 czerwca 2013 r., sygn. akt I SA/Lu 25/13 w przedmiocie przywrócenia terminu w sprawie ze skargi A. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 30 października 2012 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. postanawia oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
II FZ 717/13
U Z A S A D N I E N I E
Postanowieniem z dnia 27 czerwca 2013 r. sygn. akt I SA/Lu 25/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie (dalej jako: "WSA") działając na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. określanej dalej: "p.p.s.a"), odmówił A. W. (dalej również jako: "skarżąca") przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 30 października 2012 r. nr [...]. Jak wskazano w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, w dniu 12 grudnia 2012 r. skarżąca wniosła do WSA skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 30 października 2012 r. wydaną w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia. W uzasadnieniu skarżąca wskazała, że sporządziła skargę i zamierzała ją nadać na poczcie w dniu 7 grudnia 2012 r. (w ostatnim dniu terminu do jej wniesienia), jednak nie mogła tego zrobić ze względu na nagłą chorobę młodszego dwumiesięcznego dziecka, objawiającą się wysoką gorączką i niepokojem uniemożliwiającym zostawienie go choćby na chwilę. Skarżąca wyjaśniła, że jest samotną matką i nie mogła liczyć na niczyją pomoc w opiece nad synkiem. Na potwierdzenie okoliczności związanych ze stanem zdrowia dziecka załączyła kopię zaświadczenia wystawionego przez lekarza medycyny rodzinnej, do którego skarżąca w związku z brakiem poprawy stanu zdrowia dziecka, zgłosiła się 10 grudnia 2012 r. Ponadto dodała, że skargę wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia nadała w urzędzie pocztowym w dniu 12 grudnia 2012 r., tj. natychmiast po powrocie do L. mamy, która zajęła się dzieckiem. Podkreśliła jednocześnie, że wcześniej nie mogła tego zrobić, nawet przy dołożeniu maksymalnej staranności, gdyż nie miała możliwości poinformowania swoich bliskich ani o stanie zdrowia synka, ani o konieczności nadania skargi na poczcie. Postanowieniem z 27 czerwca 2013 r. WSA odmówił przywrócenia terminu, wskazując jednocześnie, że w myśl art. 87 § 1 i 2 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, uprawdopodobniając okoliczności wskazujące na brak winy w tym uchybieniu. WSA zwrócił uwagę, że o braku winy strony w uchybieniu terminu, można mówić jedynie w sytuacji, gdy istniały przeszkody nie do przezwyciężenia tj. takie, których skarżąca przy zachowaniu należytej staranności i dołożeniu maksymalnego w danych warunkach wysiłku nie mogła usunąć. Uniknięcie negatywnych skutków dokonania czynności procesowej po upływie terminu zakreślonego do jej wykonania wymaga, więc uprawdopodobnienia braku winy, polegającego na dołożeniu należytej staranności, jakiej można wymagać od każdej osoby dbającej o swoje interesy. Oceniając w tym kontekście wniosek skarżącej WSA stwierdził, że nie wykazała ona istnienia okoliczności wskazujących na brak jej winy w niedotrzymaniu terminu do wniesienia skargi do sądu. WSA wskazał i podzielił pogląd wyrażany już wielokrotnie przez sądy administracyjne, że konieczność sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny nie w każdej sytuacji uzasadnia przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej. WSA przyjął, że z przedstawionych przez skarżącą informacji nie wynika, aby choroba dziecka stanowiła przeszkodę uniemożliwiającą dokonanie w terminie czynności procesowej polegającej na wniesieniu skargi, osobiście lub przy pomocy innej osoby. Wniesienie skargi (nadanie w polskim urzędzie pocztowym) nie jest bowiem czynnością skomplikowaną i nie wymagało osobistego zaangażowania skarżącej (np. poprzez stawienie się w sądzie). WSA podkreślił, że jak wynika ze złożonego wniosku, skarga została przez skarżącą przygotowana już wcześniej, a więc konieczne był jedynie jej faktyczne wniesienie do sądu. Reasumując WSA przyjął, że tym stanie rzeczy nie jest możliwe uznanie, że skarżąca nie ponosi winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, WSA na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a., odmówił skarżącej przywrócenia terminu do wniesienia skargi. W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik skarżącej wniósł o jego uchylenie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
