Wyrok NSA z dnia 27 lutego 2013 r., sygn. I FSK 637/12
Opisane w przepisie art. 70 § 6 pkt 1 O.p. czynności przerywające bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego winny być oceniane z uwzględnieniem art. 2 Konstytucji RP i tego czy podatnik miał wiedzę o ich wdrożeniu, a w istocie o tym, że zobowiązanie podatkowe, którym jest obciążany nie uległo przedawnieniu.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Adam Bącal, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Roman Wiatrowski (sprawozdawca), Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 24 października 2011 r. sygn. akt III SA/Gl 2090/10 w sprawie ze skargi E. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 30 czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz E. G. kwotę 1500 zł (słownie: jeden tysiąc pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.
1.2. Zaskarżonym wyrokiem z 24 października 2011 r., sygn. akt III SA/Gl 2090/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę E.G. (dalej: "strona", "skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 30 czerwca 2010 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług.
1.2. Przedstawiając stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że decyzją z 30 czerwca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu odwołania podatnika utrzymał w mocy rozstrzygnięcie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z 15 września 2009 r. określające skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za lipiec 2004 r. Z ustaleń organów wynikało, że skarżący w latach 2003 - 2005 posługiwał się firmą P. sp. z o.o. w B. (dalej: "spółka") dla ukrycia rzeczywistych rozmiarów prowadzonej działalności gospodarczej. Organ odwołując się do ustaleń dotyczących funkcjonowania spółki stwierdził, że nie wykonywała ona we własnym imieniu i na własny rachunek czynności opodatkowanych VAT, nie prowadziła w rzeczywistości działalności gospodarczej, a jedynie firmowała swoją nazwą działalność gospodarczą strony. Skarżący posługując się spółką w rzeczywistości wykonywał czynności sprzedaży i świadczenia usług, co spowodowało, że stał się w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm. - dalej "ustawa o VAT") podatnikiem podatku od towarów i usług. Mając na uwadze zebrany w sprawie materiał dowodowy Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej uznał za nierzetelne dowody z ksiąg i dokonał szacowania podstawy opodatkowania poprzez przyjęcie jej zgodnie z podstawą opodatkowania zadeklarowaną przez spółkę. W zakresie podatku naliczonego natomiast brak było faktur stwierdzających nabycie towarów przez skarżącego, a faktury stwierdzające nabycie towarów przez spółkę nie mogły stanowić podstawy do obniżenia kwoty podatku należnego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
