Wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2012 r., sygn. II FSK 2144/10
Nie można, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć wydatki wadliwie udokumentowane.
Teza urzędowa
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia del. WSA Beata Cieloch, Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 27 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Go 359/10 w sprawie ze skargi S. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 5 lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 maja 2010 roku, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w sprawie o sygnaturze akt I SA/Go 359/10, oddalił skargę S.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 5 lutego 2010 roku w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 rok. Zaskarżoną decyzją utrzymano w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w D. z dnia 30 października 2009 roku, wydanej w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 rok. Urząd Skarbowy w D. przeprowadził u skarżącego kontrolę podatkową, która obejmowała prawidłowość rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 rok. Opierając się na wynikach kontroli, Naczelnik Urzędu Skarbowego w D., w dniu 30 października 2009 roku wydał decyzję, w której wskazał, że w 2004 roku skarżący uzyskiwał przychody z tytułu świadczenia usług transportowych i uzyskanego odszkodowania. W podatkowej księdze przychodów i rozchodów za 2004 roku zaewidencjonowano jako koszty kwoty wynikające z faktur VAT wystawionych przez firmę: "A" na kwotę 163.140,0 złotych, oraz firmę "M" na kwotę 85.150,0 złotych. Na podstawie zebranego materiału dowodowego organ podatkowy uznał, iż skarżący nie dokonywał zakupów oleju napędowego od firmy "A", jak również od firmy "M". Zdaniem organów podmioty te nie istniały, a wystawiane przez nie faktury były "puste", to znaczy nie dokumentowały faktycznie przeprowadzanych transakcji sprzedaży oleju napędowego na rzecz firmy skarżącego. Wobec powyższego, powołując się na art. 193 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2005 roku Nr 8, poz. 60 ze zm.,) organ nie uznał za dowód w postępowaniu podatkowym podatkowej księgi przychodów i rozchodów za 2004 rok, w części dotyczącej zaewidencjonowania faktur zakupu VAT wystawionych przez: "A" i "M". Tym samym uznał, iż ww. faktury nie mogą być dowodami poniesienia wydatków i uznania ich za koszt uzyskania przychodów z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r., Nr 14, póz. 176 z zm.). Organ podatkowy drugiej instancji w zaskarżonej do Sądu decyzji utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji oraz podzielił argumentację tam zawartą.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
