Wyrok NSA z dnia 1 kwietnia 2010 r., sygn. II OSK 380/09
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Włodzimierz Ryms (spr.) sędzia NSA Jacek Chlebny sędzia del. NSA Andrzej Irla Protokolant Anna Sidorowska po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2010 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 grudnia 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 1766/08 w sprawie ze skargi L.S.S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] października 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 grudnia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi L.S.S., uchylił decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] października 2008 r. oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] maja 2007 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego przez L.S.S.
W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] października
2008 r. utrzymał w mocy decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] maja 2007 r. odmawiającą stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego przez L.S.S., poprzednio Ł.S. (ur. 10 lutego 1932 r. w K., jako obywatelka polska). Organ wskazał, że skarżąca w dniu 22 maja 1957 r. wystąpiła z podaniem do Rady Państwa o zezwolenie na zmianę obywatelstwa polskiego na izraelskie, w związku z wyjazdem na stałe do Izraela. Po przyjeździe do Izraela skarżąca w dniu 15 września 1957 r. nabyła obywatelstwo izraelskie. Zasady nabycia i utraty obywatelstwa polskiego w dacie złożenia podań do Rady Państwa przez skarżącą oraz w dacie nabycia obywatelstwa izraelskiego regulowała ustawa z dnia 8 stycznia 1951 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. Nr 4, poz. 25 ze zm.), która stanowiła, że obywatel polski tracił obywatelstwo polskie, jeżeli uzyskał zezwolenie władzy polskiej na zmianę obywatelstwa oraz nabył obywatelstwo obce. Zdaniem organu, warunek uzyskania zezwolenia na zmianę obywatelstwa został spełniony, ponieważ w rozpoznawanej sprawie miała zastosowanie uchwała Nr 5/58 Rady Państwa z dnia 23 stycznia 1958 r. w sprawie zezwolenia na zmianę obywatelstwa polskiego osobom wyjeżdżającym na pobyt stały do państwa Izrael, która stanowiła generalne pod względem podmiotowym zezwolenie na zmianę obywatelstwa polskiego na izraelskie. Sam fakt spełnienia warunków, przewidzianych w uchwale powodował, że osoby zainteresowane, a do takich zaliczała się skarżąca, uzyskiwały zezwolenia na zmianę obywatelstwa polskiego na izraelskie. Natomiast ustawa z dnia 8 stycznia 1951 r. o obywatelstwie polskim nie zawierała regulacji w zakresie trybu i formy wydawania przez Radę Państwa zezwoleń w przedmiocie zmiany obywatelstwa polskiego na obce.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
