Wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2010 r., sygn. II OSK 565/09
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Bujko Sędzia del. NSA Zofia Flasińska /spr./ Sędzia NSA Leszek Leszczyński Protokolant Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej C. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 grudnia 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 1340/08 w sprawie ze skargi C. S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie utraty obywatelstwa polskiego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 12 grudnia 2008 r. (sygn. akt IV SA/Wa 1340/08) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę C. S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2008 r., utrzymującą w mocy decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] kwietnia 2008 r. o stwierdzeniu utraty przez C. S. obywatelstwa polskiego.
Sąd I instancji uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaskarżona decyzja oraz utrzymana nią w mocy decyzja Wojewody Mazowieckiego nie naruszają prawa w stopniu uzasadniającym konieczność ich uchylenia.
Zdaniem Sądu, orzekające w sprawie organy administracji publicznej prawidłowo ustaliły, że do rozpoznania wniosku skarżącego "o stwierdzenie, iż nie utracił on obywatelstwa polskiego" miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1951 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. Nr 4, poz. 25) oraz przepisy Konwencji podpisanej pomiędzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Rządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w sprawie uregulowania obywatelstwa osób o podwójnym obywatelstwie z dnia 21 stycznia 1958 r. (Dz. U. Nr 32, poz.143), a więc przepisy obowiązujące w dacie wystąpienia zdarzeń, których skutkiem była utrata obywatelstwa polskiego przez skarżącego i jego rodziców.
Sąd wskazał, iż z ustaleń faktycznych i prawnych będących podstawą wydania zaskarżonej decyzji wynika, iż C. S. urodził się [...] 1956 r. w miejscowości Ś. (teren byłego ZSRR, obecnie [...]) jako syn Z. S. i M. S. z domu S.. Obywatelstwo polskie nabył przez urodzenie z rodziców będących obywatelami polskimi na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy z 1951 r. o obywatelstwie polskim. Wcześniej rodzice skarżącego na mocy dekretu Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z 29 listopada 1939 r. nabyli także obywatelstwo radzieckie jako mieszkańcy terenów Polski przyłączonych do ZSRR. W dniu 21 stycznia 1958 r. została podpisana pomiędzy Rządem PRL i Rządem ZSRR Konwencja w sprawie uregulowania obywatelstwa osób o podwójnym obywatelstwie. Konwencja ta weszła w życie 8 maja 1958 r. po jej ratyfikacji przez Radę Państwa. Zgodnie z art. 1, 2 i 5 Konwencji osoby zamieszkujące na terytorium jednej z Umawiających się Stron, które posiadały jednocześnie obywatelstwo polskie i radzieckie mogły - na zasadzie dobrowolności - wybrać obywatelstwo jednej ze stron, poprzez złożenie stosownego oświadczenia we właściwej Ambasadzie lub Konsulacie, w terminie jednego roku od dnia wejścia w życie Konwencji. Osoby, które nie złożyły powyższego oświadczenia w zakreślonym terminie, który upływał w dniu 8 maja 1959 r., zachowywały obywatelstwo wyłącznie tego kraju, na terytorium którego zamieszkiwały. Rodzice skarżącego, zamieszkujący wówczas na terenie Związku Radzieckiego, nie złożyli oświadczenia o wyborze obywatelstwa polskiego. W związku z powyższym od dnia 8 maja 1959 r. posiadali oni, a w konsekwencji również ich małoletni syn C., jedynie obywatelstwo radzieckie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
