Wyrok NSA z dnia 1 grudnia 2009 r., sygn. II GSK 232/09
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Korycińska (spr.) Sędziowie NSA Zofia Borowicz Joanna Kabat-Rembelska Protokolant Jerzy Stelmaszuk po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej R. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 13 maja 2008 r. sygn. akt VI SA/Wa 620/08 w sprawie ze skargi R. K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
I
Zaskarżonym skargą kasacyjną wyrokiem, Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę R. K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2007 r. w przedmiocie kary pieniężnej.
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd podał, że w dniu 10 sierpnia 2006 r. w S. P. zatrzymano do kontroli drogowej pojazd marki F. T. o nr rej. [...] kierowany przez R. K. W toku kontroli ustalono, że pojazdem tym wykonywany był zarobkowy przewóz drogowy osób i w ramach przewozu okazjonalnego przewożone były 3 osoby z J. G. do S. P. Kierujący pojazdem okazał zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej i oświadczył, iż żadnej licencji na wykonywanie zarobkowego przewozu drogowego osób nie posiada. W związku z ustaleniami kontroli drogowej D. Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego we W. decyzją z dnia [...] listopada 2006 r. nałożył na skarżącego karę pieniężną w wysokości 13.000 zł, działając na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 204, poz. 2088, ze zm.; dalej, jako: ustawa o transporcie drogowym). Na kwotę tę składała się kara za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganej licencji w wysokości 8.000 zł oraz kara 5000 zł za naruszenie zakazu umieszczania lub używania w pojeździe taksometru. Decyzja organu I instancji została utrzymana w mocy decyzją Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2007 r. Uzasadniając oddalenie skargi R. K. Sąd I instancji stwierdził, że w obu zaskarżonych decyzjach brak jest jakichkolwiek uchybień formalnych, które uniemożliwiłyby Sądowi dokonanie prawidłowej oceny zarzutów skargi i wypowiedzenia się, co do zasadności podjętego rozstrzygnięcia pod względem materialnym. Uznając nietrafność zarzutu skargi obejmującego naruszenie art.79 k.p.a. Sąd I instancji wskazał, że przepis ten nakazuje zawiadomić stronę o miejscu i terminie przeprowadzenia dowodu ze świadków, biegłych lub oględzin przynajmniej na siedem dni przed terminem. W niniejszej zaś sprawie przesłuchanie świadka Wojciecha Kozaka (korzystał on z przewozu świadczonego przez skarżącego) odbyło się ad hoc, tuż po kontroli drogowej. Jak wynika z protokołu kontroli odbyła się ona o godz. 11:20, skarżący został przesłuchany o godz. 11:35, zaś świadek o godz. 11:50 - wszystkie te czynności miały miejsce tego samego dnia (10 sierpnia 2006 r.). Nie można więc zdaniem Sądu wymagać od organu, aby zawiadomił on skarżącego o terminie przesłuchania świadka, które odbyło się w ramach czynności inspektorów w dniu kontroli.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
