Wyrok NSA z dnia 20 stycznia 2009 r., sygn. II FSK 1351/07
Gdy z dowodów zgromadzonych w toku postępowania nadal wynikają wątpliwości co do istnienia stosunku prawnego, z którym organy podatkowe powiązały określone skutki podatkowe, organy podatkowe obowiązane są wystąpić do sądu powszechnego o ustalenie istnienia lub nie istnienia stosunku prawnego. Podstawy prawne takiego działania dają przepisy art. 199 a § 3 Ordynacji podatkowej oraz art. 1891 k.p.c. Przepis art. 199 a § 3 powinien być stosowany razem z przepisem art. 1891 k.p.c.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Edyta Anyżewska, Sędzia WSA del. Jacek Jaśkiewicz, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. I. S.A. z siedzibą w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 czerwca 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 545/07 w sprawie ze skargi P. I. S.A. z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 13 grudnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz P. I. S.A. z siedzibą w G. kwotę 8.850 (osiem tysięcy osiemset pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 18 czerwca 2007 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę spółki akcyjnej "P". z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 13 grudnia 2006 roku, którą organ ten utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego z dnia 13 września 2006 roku, określającą spółce zobowiązanie z tytułu podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 330.000,00 zł od umowy pożyczki, zawartej w dniu 27 września 2001 roku.
Z uzasadnienia decyzji wynikało, iż Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego otrzymał pismo Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego z dnia 5 stycznia 2006 roku zawierające informację, że pomiędzy spółkami "P". a "B" Sp. z o.o. doszło w dniu 27 września 2001 roku do zawarcia umowy pożyczki w wysokości 16.500.000,00 zł. Żadna ze stron umowy ani nie złożyła deklaracji podatkowej, ani też nie uiściła należnego z tego tytułu podatku. Do pisma dołączono deklarację wekslową podpisaną przez wystawcę i remitenta, weksel in blanco wystawiony przez "B", dowody przelewów oraz porozumienie z dnia 26 kwietnia 2004 roku. Z treści ww. pism wynikało, że w toku kontroli podatkowej przeprowadzonej w spółce "B" ustalono, iż w dniu 27 września 2001 roku spółka "P" przelała na konto "B" kwotę 16.500.000,00 zł. W związku z tym przelewem, strony umowy sporządziły deklarację wekslową, a "B" wystawiła i przekazała firmie "P" własny rekta weksel in blanco. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego poinformował także, że w toku postępowania kontrolnego "B" wyjaśniła, iż ww. środki pieniężne stanowiły zaliczkę przekazaną przez "P" na zakup akcji spółki "A". Decyzją z dnia 13 września 2006 roku Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego określił solidarnie wobec stron umowy pożyczki, tj. "P" i "B", zobowiązanie w podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 330.000,00 zł. Przytaczając w uzasadnieniu decyzji definicję umowy pożyczki zawartą w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 roku Nr 16, poz. 93 ze zm.,), organ pierwszej instancji stwierdził, że stan faktyczny zaistniały w sprawie spełnia przesłanki określone w tym przepisie. Nastąpiło bowiem przeniesienie własności pieniędzy i częściowy ich zwrot w kwocie 9.450.000,00 zł. Posłużenie się wekslem jako zabezpieczeniem udzielonej pożyczki nie miało, w ocenie organu, wpływu na charakter umowy pożyczki i skutki w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu podatku od czynności cywilnoprawnych. W dalszej kolejności organ argumentował, że zawarcie umowy pożyczki potwierdzał zapis 1 pkt 2 porozumienia z 26 kwietnia 2004 roku, w którym strony stwierdziły, że "B" wykupiła powyższy weksel w dniu 7 maja 2002 roku. Fakt udzielenia pożyczki potwierdzało także wyjaśnienie pełnomocnika "B" z 14 czerwca 2004 roku, w którym przyznano, iż zdarzenie gospodarcze jakie miało miejsce w dniu 27 września 2001 roku faktycznie spełnia funkcję umowy pożyczki.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
