Wyrok NSA z dnia 6 lutego 2024 r., sygn. III FSK 4446/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia WSA (del.) Agnieszka Olesińska, Protokolant Anna Rybak, , po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 22 września 2020 r. sygn. akt I SA/Kr 322/20 w sprawie ze skargi M. C. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 20 stycznia 2020 r. nr 1201-IOD-2.4104.75.2019.11 w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. C. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie kwotę 1800 (słownie: tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z 22 września 2020 r., sygn. akt I SA/Kr 322/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie (dalej: "WSA"), po rozpoznaniu sprawy
ze skargi M. C. (dalej: "Skarżąca") oddalił zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie (dalej: "Dyrektor") z 20 stycznia 2020 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.
Wymieniony wyrok, jak również inne przytoczone w niniejszym uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych, publikowane są na stronach internetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego (www.nsa.orzeczenia.gov.pl).
W skardze kasacyjnej wywiedzionej od tego wyroku, M. C. zaskarżyła go w całości, wnosząc o uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez WSA a także zasądzenie na rzecz Skarżącej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa według norm przepisanych.
Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie przepisów postępowania oraz przepisów prawa materialnego, tj.:
I. art. 21 par 3 ordynacji podatkowej, poprzez bezpodstawne zastosowanie
i uznanie, iż podatnik nie zapłacił w całości podatku, podczas gdy wedle stanu faktycznego stanowiącego tło postępowania podatnik uiścił podatek
w prawidłowej wysokości;
II. art. 6 ust 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i uznanie, iż wartość przedmiotu czynności podana przez podatnika nie odpowiada wartości rynkowej, w sytuacji gdy podatnik odpowiednio i prawidłowo, w powołaniu na opinie biegłych rzeczoznawców określił wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnej, a także poprzez uznanie, iż przedłożone przez stronę operaty nie spełniają wymogów tego przepisu, co pociągnęło za sobą w konsekwencji ustalenie, iż podatnik uiścił podatek w zbyt niskim wymiarze, podczas gdy argumentacja na którą powołuje się Sąd, bazuje na błędnym założeniu, że porównywane nieruchomości mają nieuregulowany stan prawny, podczas gdy nie zostało
to wykazane przez organ ani Sąd na żadnym etapie sprawy i nie wynika
z treści opinii, a ma dla sprawy gruntowne znaczenie, a wykazano jedynie,
że w transakcjach porównawczych nabywane były podobne udziały.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną, Dyrektor wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej, a także zasądzenie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wg. norm przepisanych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
Treść i forma skargi kasacyjnej, w istocie uniemożliwiają Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu zajęcie merytorycznego stanowiska w sprawie.
W postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga kasacyjna ma charakter szczególnie sformalizowanego środka odwoławczego. W myśl art. 176 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej: "p.p.s.a."), skarga kasacyjna powinna między innymi zawierać przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie. Unormowania art. 174 p.p.s.a. wskazują, iż skargę kasacyjną można oprzeć na: naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie (pkt 1) albo naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (pkt 2). W orzecznictwie sądowym podkreśla się, iż dopełnienie wymogu wskazania podstaw skargi kasacyjnej zakreślonych w powołanym przepisie art. 174 p.p.s.a. jest konieczne, ponieważ wyznacza granice skargi kasacyjnej, którymi jest związany Naczelny Sąd Administracyjny (art. 183 § 1 p.p.s.a.). Wyjątkiem są tu jedynie przesłanki nieważności postępowania, które Sąd bierze pod rozwagę z urzędu. Przed przystąpieniem do oceny zarzutów skargi kasacyjnej zbadano, czy nie zaistniała którakolwiek z przesłanek nieważności określonych w art. 183 § 2 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpiła żadna z przyczyn nieważności, wskazywana w przywoływanym unormowaniu.
W rozpatrywanej sprawie, w skardze kasacyjnej jej autor nie przywołał ani jednej jednostki redakcyjnej i zawartego w niej przepisu ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej: "p.p.s.a."), który został przez WSA naruszony.
W rozpatrywanej sprawie, w petitum skargi kasacyjnej i jej uzasadnieniu przywołano jedynie jednostki redakcyjne przepisów prawa (art. 21 par 3 ordynacji podatkowej, art. 6 ust 2 i art. 6 ust 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych). Nie podano jednak pełnych nazw ustaw, ani aktów promulgacyjnego dla wyżej przywołanych jednostek redakcyjnych przepisów prawa. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej w ogóle nie przywołano brzmienia (treści) przepisów prawa, zawartych w opisanych wyżej jednostkach redakcyjnych przepisów prawa, ani też nie przedstawiono sposobu ich rozumienia. Naczelny Sąd Administracyjny nie może domniemywać nazwy aktu prawa, ani domniemywać gdzie go opublikowano. Nie przywołano również w uzasadnieniu skargi kasacyjnej, jakichkolwiek argumentów na poparcie postawionych tez (brak prawniczych argumentacji i wywodów).
W zakresie wyżej opisanych oraz innych uchybień zawartych w skardze kasacyjnej, Naczelny Sąd Administracyjny nie jest uprawniony do zastępowania autora skargi kasacyjnej.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny uznał skargę kasacyjną jako nie zasługującą na uwzględnienie i stosując przepisy art. 184 p.p.s.a., oraz będąc związany wnioskami i uzasadnieniem skargi kasacyjnej, poprzez treść art. 183 § 1 p.p.s.a., orzekł o jej oddaleniu.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 204 pkt 1 p.p.s.a.
Agnieszka Olesińska Sławomir Presnarowicz (spr.) Jolanta Sokołowska
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
