Wyrok NSA z dnia 8 lipca 2008 r., sygn. I FSK 871/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Juliusz Antosik Sędziowie sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca) sędzia del. NSA Grażyna Jarmasz Protokolant Marcin Wacławik po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lutego 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 4229/06 w sprawie ze skargi PPH "W." S.A. z siedzibą W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 8 lipca 2005 r., nr [...] w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz PPH "W." S.A. z siedzibą W. kwotę 120 zł (słownie: sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Zaskarżonym wyrokiem z 20 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4229/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi "W." S.A. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 8 lipca 2005 r. nr (...) w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie podatku od towarów i usług uchylił zaskarżoną decyzję, stwierdził, że nie może być wykonana w całości i zasądził koszty postępowania.

W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że spółka wnioskiem z 7 marca 2005 r. zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a, ust. 2 i 3 oraz art. 8 ust. 3 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej u.p.t.u.). Spółka na podstawie umowy zawartej z Miastem O. o roboty budowlano-montażowe wykonała modernizację piaskownika oraz budynek płuczki piasku w oczyszczalni ścieków w O. Inwestycja ta stanowi infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, wykorzystywaną zgodnie z założeniami projektowymi i kosztorysowymi w 80% na potrzeby tego budownictwa. Zdaniem strony możliwe jest zastosowanie stawki podatku VAT 7%, o której mowa w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a u.p.t.u., w stosunku do całej wartości robót, gdyż z definicji infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu wynika, że musi być ona jedynie związana ze ściśle określonymi obiektami budownictwa mieszkaniowego, przy czym ustawodawca nie precyzuje charakteru oraz stopnia tego związku, co powoduje, iż należy przyjąć, że w celu zastosowania preferencyjnej stawki VAT ustawodawca respektuje wszystkie rodzaje związków. Wykorzystywanie infrastruktury także do innych potrzeb nie oznacza, że dane obiekty przestają być kwalifikowane do obiektów infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Spółka podniosła także, że przepisy podatkowe nie przewidują rozdzielania danej usługi czy towaru oraz stosowania do nich odrębnych stawek podatkowych. W tym zakresie powołała się na art. 8 ust. 3 u.p.t.u., z którego wynika, iż usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych. Stosownie do pkt 7.6.8. PKWiU zawierającego "Ogólne reguły klasyfikowania usług", gdy usługę, na podstawie przeprowadzonej analizy, można zaliczyć do dwóch lub kilku grupowań lub jest to usługa złożona, wówczas usługę taką należy sklasyfikować, jak gdyby składała się z usługi, która nadaje całości zasadniczy charakter. Decydujące jest zatem kryterium większościowe. W tym zakresie strona odwołała się do stanowiska Ministra Finansów z 23 sierpnia 1996 r. (PP3-8217/1187/96 oraz PP3-8217/1134/94/MN), potwierdzającego, iż brak jest podstaw do rozdzielania robót budowlano-montażowych, które zawsze należy traktować jako całość, a nie jako poszczególne czynności składające się na tę usługę, podlegające opodatkowaniu według różnych stawek. Wskazała też na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego (wyrok z 16 listopada 1998 r., sygn. akt I SA/Wr 8836-839/98) oraz Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (wyrok z 25 lutego 1999r., C-249/96, Card Protection Ltd).