Wyrok NSA z dnia 28 lutego 2007 r., sygn. II OSK 509/06
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Włodzimierz Ryms sędzia NSA Jacek Chlebny (spr.) sędzia NSA Stanisław Nowakowski Protokolant Krzysztof Tkacz po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2007 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa Urzędu d/s Repatriacji i Cudzoziemców od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 stycznia 2006r. sygn. akt IV SA/Wa 1341/05 w sprawie ze skargi W. D. na decyzję Prezesa Urzędu d/s Repatriacji i Cudzoziemców z dnia [...] maja 2005 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia posiadania obywatelstwa oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z 27 stycznia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia [...] maja 2005 r. i utrzymaną nią w mocy decyzję Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia [...] kwietnia 2005 r., na mocy których odmówiono W. D. poświadczenia posiadania obywatelstwa polskiego.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
Skarżący - urodzony w 1939 r. jako W. D., obywatel polski - w 1976 r. wystąpił do Rady Państwa z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na zmianę obywatelstwa polskiego na niemieckie w związku z wyjazdem na pobyt stały do Republiki Federalnej Niemiec. W 1977 r. skarżący wyjechał na stałe do RFN i nabył obywatelstwo niemieckie. Zdaniem Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców, skarżący utracił obywatelstwo polskie z uwagi na to, że uzyskał zezwolenie władzy polskiej na zmianę obywatelstwa (podstawę prawną wydania skarżącemu dokumentu podróży stanowiła uchwała nr 37/56 Rady Państwa z dnia 16 maja 1956 r. o zezwoleniu na zmianę obywatelstwa polskiego repatriantom niemieckim) i jednocześnie nabył obywatelstwo innego państwa. Stanowiska tego nie podzielił Sąd pierwszej instancji, który stwierdził, iż uzyskanie zezwolenia za zmianę obywatelstwa wymagało zastosowania trybu przewidzianego w art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. z 2000 r. Nr 28, poz. 353 ze zm.). Ustawa wprowadzała zasadę, że postępowanie wszczyna podanie (wniosek) obywatela polskiego. Z art. 16 powołanej ustawy, wynika następująca kolejność zdarzeń: najpierw następowało złożenie podania przez obywatela, następnie wniosku przez Ministra Spraw Wewnętrznych i dopiero wówczas Rada Państwa orzekała w sprawie zezwolenia na zmianę obywatelstwa. Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że uchwała nr 37/56 Rady Państwa z dnia 16 maja 1956 r. nie stanowiła zezwolenia na zmianę obywatelstwa skarżącego, skoro została podjęta przed złożeniem przez skarżącego wniosku o udzielenie zezwolenia na zmianę obywatelstwa. W tej sytuacji, zdaniem Sądu, organy administracji państwowej powinny rozważyć, czy w myśl art. 13 ust. 1 omawianej ustawy, pomimo nabycia obywatelstwa niemieckiego, skarżący utracił obywatelstwo polskie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
