Postanowienie NSA z dnia 4 października 2007 r., sygn. I OSK 1418/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 4 października 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. Z. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 20 czerwca 2007 r., sygn. akt III SA/Gd 219/07 odrzucającego skargę o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 1 kwietnia 2004 r., sygn. akt 3 II SA/Gd 1707/01 oddalającym skargę K. Z. na decyzję Dyrektora Wojskowej Agencji Mieszkaniowej [...] w G. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wypłaty równoważnika pieniężnego za brak osobnej kwatery stałej postanawia: oddalić skargę kasacyjną

W dniu 14 maja 2007 r. K. Z. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę o wznowienie postępowania wskazując jako jej podstawę art. 271 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.). Uzasadniając przyjętą podstawę wznowienia skarżący podniósł, iż w rozprawie w dniu 18 marca 2004 r. uczestniczył bez fachowej pomocy adwokata; w jego ocenie taka pomoc nie była bowiem potrzebna, gdyż wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 czerwca 1997 r. był dla niego korzystny. Na ogłoszenie wyroku w dniu 1 kwietnia 2004 r. skarżący nie stawił się, będąc w przeświadczeniu, iż wydany w sprawie wyrok będzie doręczony z urzędu. Poza wskazaniem i uzasadnieniem podstawy wznowienia skarżący wskazał również, iż nikt nie powiadomił go o zmianie przepisów mimo obowiązku określonego w art. 6 w/w aktu normatywnego. Stąd też wystąpił o przywrócenie terminu do wniesienia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. W celu zaś zaskarżenia wyroku zwrócił się do początkowo do Rzecznika Praw Obywatelskich o wystąpienie do Naczelnego Sądu Administracyjnego o podjęcie stosownej uchwały mającej na celu wyjaśnienie przepisów prawnych, których stosowanie wywołało rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych. Skierował również bezskutecznie pisma do Prokuratora Generalnego RP oraz Prezesa NSA. W zaistniałej sytuacji jedynym środkiem prawnym wzruszenia prawomocnego orzeczenia z dnia 1 kwietnia 2004 r. pozostała skarga o wznowienie postępowania.