Wyrok NSA z dnia 25 stycznia 2006 r., sygn. II FSK 223/05
1. Rozpatrzenie zarzutów skargi kasacyjnej dotyczących naruszenia przez wojewódzki sąd administracyjny przepisów postępowania musi poprzedzać rozpoznanie zarzutów dotyczących naruszenia norm prawa materialnego. Nie można bowiem opierać skargi kasacyjnej na zarzucie błędnej wykładni prawa materialnego lub jego niewłaściwego zastosowania przez sąd pierwszej instancji, zanim nie rozpatrzy się zarzutów naruszenia przez ten sąd przepisów postępowania.
2. Podstawy skargi kasacyjnej stanowią najważniejszy jej wymóg, gdyż decydują o jej istocie i charakterze. Mają one, co do zasady, charakter wiążący sąd. Z treści art. 183 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wynika bowiem, że Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc jedynie pod uwagę nieważność postępowania sądowego.
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 lipca 2004 roku, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w sprawie o sygnaturze akt I SA/Ka 1214-1215/03 oddalił skargę spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "A.I." z siedzibą w Rybniku na decyzję Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 kwietnia 2003 roku w przedmiocie określenia wysokości podatku dochodowego od osób prawnych za 2001 rok oraz decyzję tego organu z tego samego dnia w przedmiocie określenia wysokości odsetek od zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych za 2001 rok. Zaskarżonymi do sądu administracyjnego decyzjami utrzymano w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w Rybniku z dnia 3 stycznia 2003 roku oraz decyzję tego organu z dnia 27 stycznia 2003 roku określające wysokość zobowiązania z tytułu podatku od osób prawnych za 2001 roku, wysokość zaległości podatkowej oraz odsetki za zwłokę. W rozpoznawanej sprawie organy podatkowe, w wyniku przeprowadzonej w spółce kontroli ustaliły, iż w omawianym roku podatkowym skarżąca zawyżyła kwotę uzyskanych przychodów oraz nastąpiło zawyżenie kosztów ich uzyskania. Stwierdzono między innymi, iż spółka nie wykazała, że usługi świadczone na jej rzecz przez pośrednika to jest spółkę "K." K.P. 128, Y.-S. z siedzibą w Rosji z siedzibą w Rosji, w ramach umowy zawartej przez ten podmiot ze skarżącą w dniu 1 lipca 2000 roku oraz aneksu do tego kontraktu z dnia 3 stycznia 2001 roku, zostały faktycznie wykonane. W ocenie organów, korzystanie z usług rosyjskiego pośrednika, w celu nabycia towaru od polskiego podmiotu mającego siedzibę w tym samym miejscu co skarżąca, oraz osobowo powiązanego ze skarżącą spółką nie ma logicznego ani ekonomicznego uzasadnienia, a jedynym celem tego działania było zwiększenie kosztów uzyskania przychodów. Organy nie uznały wydatków spółki na prowizję dla rosyjskiego pośrednika za usługi świadczone w ramach wskazanej powyżej umowy za koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowego od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 roku Nr 54, poz. 654 dalej ustawa podatkowa).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
