Wyrok NSA z dnia 20 grudnia 2005 r., sygn. II FSK 102/05
Skoro spółka nie wykazała rozpoczęcia , po uzyskaniu statusu zakładu pracy chronionej, długoterminowych działań na rzecz osób niepełnosprawnych zatrudnionych w zakładzie, brak jest podstaw do uznania, iż art. 2 pkt 2 w związku z art. 4 ustawy z 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pozbawił spółkę ochrony praw nabytych i naruszył jej interesy w toku, podjęte w zaufaniu do dotychczasowych przepisów. Skoro zatem Spółka nie należy do kategorii podmiotów, wobec których ma zastosowanie wyrok Trybunału Konstytucyjnego o niekonstytucyjności wskazanych wyżej przepisów, brak było podstaw do uwzględnienia wniosku o zwrot nadpłaty.
Wyrokiem z dnia 8 października 2004 r. o sygn. akt I SA/Lu 140/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę "S" spółki z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie z dnia 28 stycznia 2004 r. o nr PD-1/4218-84/03 w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych z 2002 r. Jako podstawę rozstrzygnięcia powołano art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.; dalej: ustawa - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).
Uzasadniając, Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że przedmiotem skargi w niniejszej sprawie była decyzja odmawiająca zwrotu nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2002 r., zaś spór dotyczy oceny, czy skarżąca Spółka należy do kręgu podmiotów, wobec których będzie miał zastosowanie wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r. o sygn. akt K 45/01 (OTK-A 2002/4/46; dalej w skrócie: wyrok TK z dnia 25 czerwca 2002 r.) o niekonstytucyjności art. 2 pkt 2 w związku z art. 4 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 95, poz. 1101; dalej w skrócie: ustawa z 20 listopada 1999 r.). Powołany artykuł ustawy z 20 listopada 1999 r. dodał do dotychczasowego kręgu podatków, od których prowadzący zakład pracy chronionej nie był zwolniony, określony w art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz o zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 ze zm.; dalej w skrócie: ustawa o rehabilitacji) podatki dochodowe, co w konsekwencji spowodowało, że środki odpowiadające kwotom należnego podatku dochodowego zamiast, jak to było do dnia 1 stycznia 2000 r., być przekazane na rzecz Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej w skrócie: PFRON) oraz zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych są przekazywane na konto właściwych urzędów skarbowych i stanowią przychody budżetu państwa. Zmiany te weszły w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Sąd zwrócił uwagę, że z tezy powyższego wyroku TK wprost wynika, że art. 2 pkt 2 w związku z art. 4 ustawy z 20 listopada 1999 r. jest sprzeczny z Konstytucją, tylko w zakresie "w jakim nie przewiduje regulacji przejściowych niezbędnych dla zapewnienia ochrony interesów prowadzących zakłady pracy chronionej, którzy - w zaufaniu do dotychczasowych przepisów - rozpoczęli realizację długoterminowych przedsięwzięć na rzecz osób niepełnosprawnych zatrudnionych w ich zakładach", natomiast "w pozostałymzakresie" nie narusza on norm konstytucyjnych. Wyrok TK z.dnia 25 czerwca 2002 r. nie spowodował więc bezwarunkowej utraty mocy obowiązującej powołanego przepisu, a jedynie wyeliminował ten przepis z obiegu prawnego tylko w podanym zakresie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
