Wyrok NSA z dnia 19 listopada 2004 r., sygn. FSK 1252/04
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędziowie NSA Grzegorz Krzymień, Aleksandra Wrzesińska- Nowacka (spr.), Protokolant Ewa Głowacka, Naczelny Sąd Administracyjny na rozprawie w Izbie Finansowej rozpoznawał sprawę ze skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w S. od wyroku wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 25 lutego 2004 r. sygn. akt SA/Sz 170/02 w sprawie ze skargi "T." Spółki z o.o. w S. na decyzję Izby Skarbowej w S. z dnia 27 grudnia 2001 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2000 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 25 lutego 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uchylił decyzję Izby Skarbowej w S. z 27 grudnia 2001 r. oraz poprzedzającą ją decyzję (...) Urzędu Skarbowego z 20 września 2001 r., zasądził na rzecz skarżącej koszty postępowania oraz określił, iż decyzja nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się wyroku.
Zaskarżoną do Sądu decyzją Izba Skarbowa w S. utrzymała w mocy decyzję organu I instancji, określającą "T." Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2000, zaległość w tym podatku i odsetki za zwłokę. Organ I instancji w wyniku kontroli stwierdził zawyżenie przez spółkę kosztów uzyskania przychodu poprzez zaliczenie do nich m.in. kwoty 158.580 zł z tytułu wynagrodzeń członków zarządu spółki, wypłaconych na podstawie stosownych uchwał zgromadzenia wspólników z 26 marca 1998 r. i 1 czerwca 1999 r. i kwoty 43.568,52 zł z tytułu wynagrodzenia i składek na ubezpieczenie społeczne członka zarządu Radosława K. W tym ostatnim przypadku organ I instancji uznał, iż zawarta z tym członkiem zarządu umowa o pracę jest dla celów podatkowych nieskuteczna, bowiem została zawarta przez prezesa zarządu spółki, czyli z naruszeniem art. 203 Kodeksu handlowego. W odniesieniu do pierwszego z kwestionowanych wydatków organy podatkowe ustaliły zaś, iż w dniu 11 marca 1998 r. zgromadzenie wspólników spółki z o.o. "T." w osobie Waltera S., reprezentującego jedynego udziałowca - spółkę "T." GmbH z siedzibą w B. podjęło uchwałę, na podstawie której przyznało Radosławowi K. wynagrodzenie za pełnienie funkcji członka zarządu w kwocie 5.000 zł miesięcznie. W dniu 26 marca 1998 r. zgromadzenie wspólników, na którym jedynego udziałowca reprezentował Karsten R. podjęło uchwałę wyznaczającą Walterowi S. wynagrodzenie za pełnienie funkcji członka zarządu w kwocie 6.000 zł miesięcznie i Ingeborg S.-H. - wynagrodzenie w kwocie 5.000 zł z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu. Kolejną uchwałą zgromadzenia wspólników /wspólnika reprezentował wówczas Walter S./ wyznaczono Radosławowi K. wynagrodzenie za pełnienie funkcji członka zarządu w kwocie 1.800 zł miesięcznie. Wynagrodzenia wskazane w uchwałach zostały faktycznie wypłacone przez spółkę w badanym okresie, a osoby wskazane w uchwałach pełniły w badanym roku funkcję członków zarządu. Izba Skarbowa wskazała, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Powołując się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego Izba wskazała, iż jedynie ważna czynność prawna stanowić może podstawę prawną uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu. W ocenie organu podatkowego uchwała zgromadzenia wspólników, będąca niewątpliwie jednostronną czynnością prawną, nie stanowi dostatecznej podstawy do wypłaty członkom zarządu wynagrodzeń i nie jest podstawą do wystawienia dowodów źródłowych. Takim dowodem mogłaby być umowa o pracę, zawarta zgodnie z wymogami art. 203 Kodeksu handlowego. W umowach między członkami zarządu a spółką tę ostatnią winna reprezentować rada nadzorcza albo pełnomocnik, powołany uchwałą wspólników /art. 203 Kodeksu handlowego/. Powołany przepis Kodeksu handlowego ma charakter bezwzględnie obowiązujący, czynności dokonane z jego naruszeniem są więc nieważne. Skoro uchwała nie może stanowić samoistnej podstawy do wypłaty wynagrodzeń członkom zarządu, to wypłacone na jej podstawie wynagrodzenia nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Izba Skarbowa zauważyła także, iż wynagrodzenie przysługiwało członkom zarządu za pełnienie funkcji. Świadczenia spółki nie były zatem ekwiwalentne w stosunku do świadczeń członków zarządu, podstawą ich wypłaty był bowiem tylko fakt powołania danej osoby w skład zarządu spółki.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
